หนุ่มชาวเมืองคนหนึ่งพบว่า ความงามของธรรมชาติทำให้จิตใจของเขาสงบและเป็นสุข เขารักที่จะมองดูเธอ ทะนุถนอมเธอไว้ เพื่อจะสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ป่าในสายลมเอื่อยราวกับว่ากำลังหอมแก้มคนรัก ขณะที่เธอกำลังขับขานดนตรีแห่งใบไม้และสายน้ำอันอ่อนหวานและเยือกเย็น เขากล่าวกับเธอว่า "เธอผู้มีประกายดาวในดวงตา เธอคือดวงจันทร์ในดวงใจของฉัน" หนุ่มชาวชนบทคนหนึ่งพบว่า ตึกรามบ้านช่องใหญ่โตเป็นสิ่งงดงามและน่าอัศจรรย์ เครื่องแต่งกายสีฉูดฉาดพร้อมด้วยเครื่องประดับงดงามและเสียงออดอ้อนของเธอช่างเย้ายวนใจเขายิ่งนัก บทเพลงของเธอสร้างจังหวะสนุกสนานไปทุกหนทุกแห่ง เขากล่าวกับเธอว่า "เธอผู้มีดวงตาดำขลับดุจนิล เธอคือเพชรเม็ดงามในดวงใจของฉัน" สิบปีผ่านไปในเมืองใหญ่ หนุ่มบ้านนอกเริ่มพบว่า เธอคือนางมารผู้พ่นควันพิษไม่รู้จบ เธอครอบครองที่กว้างขณะที่เก็บเขาไว้ในที่แคบๆ กับเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆในรูปทรงเรขาคณิต เธอแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางหนาเตอะทาทับลงบนหน้าตาเก่าๆทรุดโทรม มารยา ของเธอทำให้เขารู้สึกป่วยทั้งร่างกายและจิตใจ และในโรงพยาบาลซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์อันทันสมัยนั้น เขาปรารถนาที่จะกลับไปพักผ่อนยังบ้านหลังเล็กๆในชนบท ที่ซึ่งเขาจะมีความสุขต่อจากนี้ไป สิบปีผ่านไป หนุ่มชาวเมืองพบว่าเขาสามารถจดจำก้อนหินได้ทุกก้อน จำต้นไม้ได้ทุกต้น แต่แม้ว่าเขาจะคิดว่าเขารู้จักเธอทุกตารางนิ้วเพียงใด เขาก็ยังไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของเธอได้ บางครั้งอบอุ่น บางครั้งเย็นชา บางครั้งเกรี้ยวกราดจนถึงกับจะเอาชีวิต มันผ่านรุกเข้ามาโจมตีและจู่จู่ก็เลือนไปอย่างไร้เหตุผล โดยปราศจากการเสแสร้ง โดยไม่มีคำขอโทษหรือการสำนึกผิด เขามีบาดแผลเรื้อรังที่ต้องการการเยียวยาในที่ซึ่งชีวิตของเขาควรมีคุณค่าได้มากกว่านี้ เขาปรารถนาจะพักผ่อนโดยได้รับการดูแลอย่างดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อต่อชีวิตและใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีคุณภาพ ที่ซึ่งเขาจะมีความสุขต่อจากนี้ไป เมื่อชายทั้งสองเดินสวนทางกันเพื่อไปสู่จุดมุ่งหมายในการค้นหาความงามอันสมบูรณ์แบบ เขาก็พบกันที่กึ่งกลางของทุกสิ่ง
20 พฤษภาคม 2551 13:17 น. - comment id 851647
เพราะเธอคือความงามตามธรรมชาติ หนุ่มเมืองกรุงนั้นวาดตามปรารถนา ทั้งก้อนหินดินทรายสายธารา มวลดอกไม้ในพนานานาพันธุ์ เพราะเธอคือความงามตามปรุงแต่ง หนุ่มบ้านนอกเพิ่งแจ้งแหล่งสีสัน มากตึกรามสูงใหญ่เบียดใกล้กัน แค่ฟากกั้นของถนนคนมากมี อะไรคือความงามที่ปรากฏ หากทั้งหมดเปลี่ยนไปไม่คงที่ แค่พายุแผ่นดินไหวไฟโจมตี น้ำหลากท่วมปฐพี...งามดีฤๅ ? ... ม้าลายส่งผิดหัวข้อหรือเปล่า ...เพราะฉะนั้น นี่คือการปล้น ...เอากลอนมาซะดี ๆ
21 พฤษภาคม 2551 09:58 น. - comment id 852000
แค่เก็บผิดลิ้นชักนิดหน่อย...ยังไงก็อยู่ในตู้เดียวกันเน้อ... ว่าแต่คุณนายระเบียบรัตน์...ถือไม้เรียวมาทำอะไรแถวนี้เหรอ... ทวงกลอนกับเขา ตัวเองก็อย่าลืมแล้วกัน....ฮิ้ว...
21 พฤษภาคม 2551 16:04 น. - comment id 852093
หมายถึงมีประตูหน้าต่างแล้ว แต่ยังขาดกลอนอยู่หรือเปล่า
21 พฤษภาคม 2551 22:43 น. - comment id 852275
คุณอัลมิตรา เพราะเธอคือบางคนบนโลกนี้ บนโลกที่เปลี่ยนไปได้เสมอ ทุกทุกสิ่งที่เห็นที่เป็นเธอ เป็นเพราะเผลอเลือกทางอย่างที่เป็น ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตรงนั้น ล้วนเปลี่ยนผันแปรไปให้ได้เห็น หลังรอยยิ้มใจซ่อนร้อนหรือเย็น ค้นประเด็นความนัยไม่พบเลย อะไรคือความงามของคำหนึ่ง ของคำซึ่งปิดไว้ไม่เปิดเผย เมื่อคำแปลแปรไปไม่เหมือนเคย ยอมแพ้ขอรอเฉลยก็แล้วกัน
21 พฤษภาคม 2551 22:47 น. - comment id 852277
คุณกุ้งหนามแดง คนแต่งกลอนต้องแต่งโคลงได้สิ ตู้ศัพท์เดียวกันนี่นา อิอิ ขยันกันแต่งกลอนกันทุกคนเลยแฮะ ช่วงนี้
21 พฤษภาคม 2551 22:58 น. - comment id 852289
คุณจุด เขียนกลอนต้องเขียนประตูหน้าต่างใส่ไปด้วย ลำบากเนาะ จริงๆต้องยกมาทั้งบ้านแหละคับ เขาว่าต้องมีโครงก่อน แปะฝา หาประตูหน้าต่าง กว่ากลอนจะออกมานี่เหนื่อยยากลำบากแสน
21 พฤษภาคม 2551 23:01 น. - comment id 852292
กลอนมาช้า แบบนี้ต้องปรับสองยก ทำให้เราถูกล้อว่าเป็นระเบียบรัตน์ด้วย แหมมมม แม่กุ้งหนามแดง เดี๋ยวปิ้งซะเลย ๕๕๕
22 พฤษภาคม 2551 00:10 น. - comment id 852308
เขียนประตูหน้าต่างใส่ไปก่อน แล้วค่อยย้อนไปเขียนหลังคาบ้าน หาฝาเข้าเขียนแปะตามแผนงาน เป็นตัวบ้านเกือบสมแบบแนบใส่กลอน