นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนเคียงกาย นานเท่าไหร่แล้ว ที่ห่างหาย เสียงคุ้นหู นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนเคียงคู่ นานเท่าไหร่แล้ว ที่ต้องอยู่ เพียงลำพัง นานเท่าไหร่แล้ว ที่ฉัน ต้องเผชิญ นานเท่าไหร่แล้ว ที่ความหมางเมิน ถูกกักขัง นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนรับฟัง นานเท่าไหร่แล้ว นานจัง แสนเนิ่นนาน นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคง เฝ้ายึดติด นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคิด ถึงกัน ในวันผ่าน นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคิด ถึงแต่เรื่องวันวาน นานเท่าไหร่แล้ว เนิ่นนาน เสียกระไร นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังหวัง เพียงพบเจอ นานเท่าไหร่แล้ว ที่ละเมอ เธอรู้ไหม นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคง ไม่มีใคร นานเท่าไหร่แล้ว ยังไง... ช่วยบอกที
ไวยากรณ์ 5 พ.ค. 2551 19:19 น. - ID 114834 
2005
4
0
5 พฤษภาคม 2551 19:52 น. - comment id 846465
นานเท่าไหร่แล้ว ที่คอย คิดถึงอยู่ นานเท่าไหร่แล้ว ที่รับรู้ ว่าห่วงหา นานเท่าไหร่แล้ว ที่รอ คนเมตตา นานเท่าไหร่แล้ว ที่ชีวา อยากอยู่เคียง....ฯ ...ระลึกถึงเสมอค่ะ...นานเท่าไหร่แล้ว....
6 พฤษภาคม 2551 00:28 น. - comment id 846574
..
..
แว้ป
6 พฤษภาคม 2551 00:34 น. - comment id 846576
เวลาที่ผ่านมาอาจนานเหลือหลาย ที่ฉันไม่ได้มาทักทาย..มาให้ความห่วงหา แต่อยากจะบอกให้รู้...ในทุกวันเวลา ฉันยังคงห่วงหา...และทุกครายังคงห่วงใย เวลาที่ผ่านมาอาจนานเหลือเกิน เธอคงคิดว่าฉันคงมองเมิน...กับการฝันใฝ่ แต่จริงจริงแล้วอยากบอก...ไม่เคยจะหลอกทุกคำที่บอกมาจากใจ ถึงเพื่อนคนไกล..ฉันยังห่วงใย...ไวยากรณ์ เวลาที่ผ่านมาอาจนานเหลือกำลัง แต่ในภวังค์...ฉันยังคงไม่ถ่ายถอน มิตรภาพที่งดงาม...ยังคงย้ำยังแน่นอน เพื่อนเกลอเพื่อนกลอน.จะนิรันดร...สำหรับเรา เวลาที่ผ่านมาอาจนานเหลือใจ แต่ทุกครั้งเธอรู้ไหม...ในใจยังคงเฝ้า คิดถึงเพื่อนมิตร...ที่เคยชิด..เคยใกล้มานานเนา แถมไม่เคยลืมเรื่องเก่าเก่า...ที่เราได้แต่งกลอนร่วมกันดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ เดี๋ยวจะไม่สบาย เป็นห่วงเสมอค่ะ
6 พฤษภาคม 2551 19:38 น. - comment id 846864
นานเท่าไหร่แล้ว ที่จริงจัง กับความทุกข์ นานเท่าไหร่แล้ว ที่ความสุข นั่งรออยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่แล้ว ที่ฝังลึก ความไม่จีรัง นานเท่าไหร่แล้ว ดาวพรั่ง ให้เธอยลความวิไล สวัสดีค่ะ คุณไวยากรณ์ ดอกบัวแวะมาทักทายคุณค่ะ โชคดีนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
