หน้าส่วนตัว
กรงเหล็กตระหง่านอ้า โอถวิล
นี่คนขายคนกิน กัดเนื้อ
น้ำใจใช่น้ำริน อย่างฝน
แม่หญิงเอยใครก่อเกื้อ กว่าสิ้นวิบากกรรม
เป็นธรรมอยู่แผ่นพื้น ผืนไหน
ตกเขียวยังระบาดไป ไป่สิ้น
เปิดบริสุทธิ์ในเมืองไทย ทุกถิ่น
อาเสี่ยยิ่งเหลือบริ้น เหลือบยุง
เป็นบ่อนซ่อนซ่องไว้ หว่างใน
เสียงโอดครวญเสียงใด ด่าวดิ้น
กฎหมายมัวหลับใหล ลืมตื่น ฤานา
สูงจรดฟ้าจวบต่ำสิ้น เสพกิน
ภูหินตระหง่านท้า ลมทวน
วารหนึ่งแพ้ลมหวน หากเร้า
ภูหินหากเรรวน ราถล่ม
จมจ่อมดั่งฝุ่นเถ้า ธุลีผง
เฮาชาวดอย 3 พ.ค. 2551 16:58 น. - ID 114771 
1202
0
0
3 พฤษภาคม 2551 18:17 น. - comment id 845824
แด่ น้องเฮาชาวดอย
โคลงสี่สุภาพ พี่ไม่เป็น น้องช่วยแก้ไขให้
โคลงของพี่ตามนี้ให้หน่อยค่ะ
โคลงฯเรื่องหญ้าแฝกค่ะ
เห็นแฝกสุดแปลกล้ำ พรรณนา
ต้านต่อพังพสุธา หยั่งได้
ชุ่มชื้นฉ่ำมีค่า ต่อป่า มหาศาล
กรองตะกอนไป่ให้ สู่ห้วย แอ่งน้ำ
ขอบคุณค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
