หน้าส่วนตัว
ใครหนอก่อโกงเมือง
คือวีรบุรุษผู้กล้า ผดุงธรรม
คือเพชรฉายฉาบนำ นับถ้วน
คราใดเมืองมืดดำ ดื่นดก
ครานั้นโลกทั้งโลกล้วน หลับใหล
ยามใดไพรพฤกษ์หล้า ล่มสลาย
หมากเมืองเปรื่องเรียงราย รุดล้ำ
ชนบทหมดสูญหมดสูญหาย ห่างถิ่น
ดอยสูงเมืองลึกกล้ำ กว่าไฉน
แปลงไปเปลี่ยนป่าโอ้ อาทวา
กว้างกว่าสุดสายตา ต่างกว้าง
เคยทับทึบเหลือตอกรา กว่าต่าง
เพียงไร่แลเวิ้งว้าง หว่างเดิม
สูงเสริมตึกเสียดฟ้า สรวงปูน
เศษซากเศษคนพูน กว่าหล้า
ป่าเมืองเฟื่องจำรูญ หลากสี สันแฮ
ผู้คนสับปลับหน้า เปลี่ยนสี
ไปดีเถิดผู้ปกป้อง ผืนป่า
ป่าเมืองรุกพนา เนิ่นแล้ว
คนผู้มีปัญญา ยังหลับ บ่ตื่น
ตื่นต่อสินบนแผ้ว พร่องไป
โฉมแต่งเพียงเห่าให้ หากประสา
แดกไปเห่าไปธรรมดา ด่าสิ้น
เทียบเวียงเทียบพนา พานึก
เทียบทีปส่องด่าวดิ้น แดนไกล
เฮาชาวดอย 2 พ.ค. 2551 13:50 น. - ID 114733 
879
1
0
2 พฤษภาคม 2551 15:09 น. - comment id 845422
แด่ น้องเฮาชาวดอย
ยาวจัง
เว้นทีละ 4 บรรทัดจะดีค่ะ
2 พฤษภาคม 2551 15:59 น. - comment id 845440
กราบขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำครับ
2 พฤษภาคม 2551 19:54 น. - comment id 845485
เขากินข้าวกับน้ำ ตาคน เขาเที่ยวถ่ายทุกข์ทน ทั่วหน้า เขาอยู่อย่างจอมพล เผด็จศึก สูเวย เขาแพร่พันธุ์ต่ำช้า สืบพ้องพวกเขา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
