ปัญหารอบกายพาใจท้อ จะอยู่ต่อหรือไปใช่....ปัญหา อยู่ก็เจ็บช้ำจากไปก็เสียน้ำตา จะจากไปใจเหว่ว้าพาอาวรณ์ ใจนึงก็อยากจะอยู่ต่อ อยู่เพื่อรอเธอเปลี่ยนแปรนิสัย ลดกรีความร้อนกัดกร่อนใจ แล้วเริ่มต้นวันใหม่ๆกับใครที่รักจริง แต่หากเราอยู่ต่อคงท้อหนัก กับอุปสรรคและปัญหาที่หนักยิ่ง ยิ่งคิดยิ่งท้อแท้แพ้ใจจริงๆ คิดหวังพึ่งพิงใครเขาไม่ได้เลย อยากจะหนี......หนีปัญหา ใช้ปัญญาแทนน้ำตามาสร้างเสริม หาเป็นหลักบักค้ำย้ำฐานเดิม อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใจตัวเอง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านพ้น ฉันสุดทนเหลือล้นเธอคนบ้า ใจคอโหดเหี้ยมอำมหิตคิดขว้างปา ไม่ต่างจากสัตว์ป่าไม่น่าทน ใจโทรมๆของฉันเพียงเท่านี้ ที่ไม่เคยมีความสำคัญกะใครหน้าไหน แล้วจะรั้งเพื่อให้อยู่รออะไร หรือยังไม่สาแก่ใจที่ได้ทรมาน อิสรภาพแห่งชีวิต ได้ถูกเธอทำลายมันจนหมดสิ้น ต้องทนเหงา-เศร้าซึมเป็นอาจิณ จนหัวใจมันชาชินจบสิ้นลง
วรรธนภิโยกุล 11 เม.ย. 2551 10:21 น. - ID 114186 
1364
1
0
11 เมษายน 2551 14:30 น. - comment id 838457
ไหนว่าทุกปัญหามีทางออก แล้วทำไมฉันหาซอกที่ออกไม่ได้ แก้ปัญหาไม่ได้ก็ท้อใจ มีใครพอแนะนำแนวทางแก้ไขให้ฉันหน่อยซิ
12 เมษายน 2551 03:29 น. - comment id 838619
ตั้งสมาธิและทำจิตให้นิ่งนะคะ เมื่อใจสงบก็จะเห็นแสงสว่างค่ะ ขอให้เชื่อไว้ว่าปัญหาทุกอย่างมีทางแก้เสมอค่ะ
12 เมษายน 2551 12:15 น. - comment id 838700
เธออิสระแล้วตั้งแต่ต้น ..
12 เมษายน 2551 15:20 น. - comment id 838716
อิสระยังไงเหรอกีกี้ เรานี่ยังไม่เห็นจะมีทางไหน แล้วอิสระที่กี้ว่าคืออะไร ตอบปลาทีได้ไหมสงสัยจัง!
12 เมษายน 2551 19:46 น. - comment id 838784
อิสระที่ว่านั่น .. คืองานหนึ่งของ กวีร่วมสมัย ประกาย ปรัชญา งานนั้นชื่อ .. แห่งหนของต้นธาร . . กิ่งจากต้น-ลำต้นเติบจากราก แท้ดอกไม้หลายหลากผลิจากไหน จากปุ่มปม, เบ่งบานจากก้านใบ หรือดอกเป็นแก่นในรากไม้นั้น เธอก้าวไปไขว่คว้าหาความงาม ด้วยชีวิต, ติดตามด้วยความฝัน ความงามแท้สถิตในดวงใจอัน- เผ้ายืนยัน"เธอ"ในทุกนัยยะ เธออิสระแล้วตั้งแต่ต้น ที่ใฝ่บินดิ้นรนสู่อิสระ เธอต่อสู้ อาจพลาด-มิอาจชนะ เสรีเธอไร้กาละตลอดไป เหนือกว่าการเรียนรู้เพื่อจักรัก รักลึกซึ้งจึงจักเรียนรู้ได้ รู้เรียนผ่านภาพร่างถึงข้างใน ด้วยแก่นรักใส่ใจในสิ่งรัก หาใช่จิตวิญญาณในงานเขียน แต่เธอเขียนวิญญาณในงานหนัก ที่เธอทำก่อนกวีสามสี่วรรค ที่เธอเป็นหลังสลักอักษรไว้ กิ่งจากต้น-ลำต้นเติบจากราก แท้ดอกไม้หลายหลากผลิจากไหน ดอกไม้บานนานแล้วในรากไม้ ดอกพันธุ์หนึ่งพึงได้รากพันธุ์นั้น .. . . อ่านกลอนคุณแล้วนึกไปถึงหนึ่งวรรคในงานชิ้ชิ้นนี้นะ ไม่รู้ทำไม .. .. เธออิสระแล้วตั้งแต่ต้น ..
12 เมษายน 2551 20:41 น. - comment id 838804
โอ.เค.จ้ะกีกี้ปลาเข้าใจแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
