ตื่น

วะวอมวาวเพชรแก้ว กาลสมัย
ยังผ่องเช่นเส้นชัย ชัดหล้า
อาทิตย์ยังวนไว วัฏจักร
คามเขตบ่สูญคนกล้า กะรัตแล้วดั่งเพชร
แสงสูรย์สู่บูรพาเบื้อง บอกทิวา
ปลุกคนปลุกสัตว์สา สัตว์รู้
ทั่วเขตทั่วเขาพนา พนัก
ปลุกคนให้ลุกสู้ ปลุกได้ฉันใด
กี่สมัยทาสดอกเบี้ย บรรณราการ
ยังผลิดอกออกผลนาน เนิ่นน้าว
กี่ยุคทุกข์ยังทาน ทนอยู่
กี่ปียังไม่ก้าวไม่กู้ ศักดิ์ศรี
มณีกี่มณีปลิ้น เป็นทราย
ทรายกลโกงยังหลากหลาย หลั่งเร้า
จนยากไร้เส้นสาย คือสัตว์
กี่ยุคราษฎร์โศกเศร้า สุดสู้จำนนถอย
สองมือเหมือนกันแท้ ทุกคน
คนยากยังขัดสน ขัดข้อง
ตราบยังทนทาน ไป่ขยับ
เสียงทุกเสียงกู่ร้อง กู่ไร้ประโยชน์แล
ความหวังแม้หยัดรุ้ง เรืองรอง
บ่ยื่นมือไปครอง ควบไว้
ฤาจักโลดสู่สองมือ สู่สิงห์อัศจรรย์แฮ
ความหวังยังอยู่ใกล้ จักให้หลุดมือฤา