วะวอมวาวเพชรแก้ว กาลสมัย ยังผ่องเช่นเส้นชัย ชัดหล้า อาทิตย์ยังวนไว วัฏจักร คามเขตบ่สูญคนกล้า กะรัตแล้วดั่งเพชร แสงสูรย์สู่บูรพาเบื้อง บอกทิวา ปลุกคนปลุกสัตว์สา สัตว์รู้ ทั่วเขตทั่วเขาพนา พนัก ปลุกคนให้ลุกสู้ ปลุกได้ฉันใด กี่สมัยทาสดอกเบี้ย บรรณราการ ยังผลิดอกออกผลนาน เนิ่นน้าว กี่ยุคทุกข์ยังทาน ทนอยู่ กี่ปียังไม่ก้าวไม่กู้ ศักดิ์ศรี มณีกี่มณีปลิ้น เป็นทราย ทรายกลโกงยังหลากหลาย หลั่งเร้า จนยากไร้เส้นสาย คือสัตว์ กี่ยุคราษฎร์โศกเศร้า สุดสู้จำนนถอย สองมือเหมือนกันแท้ ทุกคน คนยากยังขัดสน ขัดข้อง ตราบยังทนทาน ไป่ขยับ เสียงทุกเสียงกู่ร้อง กู่ไร้ประโยชน์แล ความหวังแม้หยัดรุ้ง เรืองรอง บ่ยื่นมือไปครอง ควบไว้ ฤาจักโลดสู่สองมือ สู่สิงห์อัศจรรย์แฮ ความหวังยังอยู่ใกล้ จักให้หลุดมือฤา
เฮาชาวดอย 3 เม.ย. 2551 12:22 น. - ID 113972 
781
3
0
3 เมษายน 2551 16:05 น. - comment id 836575
เพราะเป็นคนชั้นรากหญ้า น้อยนักมาเห็นค่ามาใจใส่ ทั้งที่หหญ้าโอบคลุมโลกที้งใบ กลับมองแค่ไม้ใหญ่แล้วเห็นดี แค่เพียงจนเงินน้อยและด้อยศักดิ์ ก็ทึกทักเบาปัญญาไร้ราศี อยากรู้นักพวกแบ่งชั้นปัญญาดี ไร้รากแล้วจะมีมั๊ย ข้าวกิน
3 เมษายน 2551 19:29 น. - comment id 836632
แวะมาอ่านโคลงชาวดอยครับ
แก้วประเสริฐ.
5 เมษายน 2551 12:47 น. - comment id 836996
ลุยเข้าไปลูก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
