ต่างด้าว

เฮาชาวดอย

กี่ยุคแล้วร้อยยุคยังทุกทั่ว
คนจนต้องหดหัวเป็นคนเถื่อน
กี่สูรย์จันทร์ลาลับดับกี่เดือน
ก็ยังเกลื่อนกลาดกรายคล้ายเศษคน
เด็กเกิดในเมืองไทยเป็นต่างด้าว
ด้วยข้นคาวดอยเดนแสนขัดสน
ถ้าบ้านเมืองทรราชกราดเวียนวน
ไฉนปัญญาชนทนดูดาย
ถึงอำนาจบาตรใหญ่หากใฝ่ต่ำ
ก็ส่ำสัตว์สาสิงห์ทุกสิ่งสาย
เป็นเพียงคนหนักโลกรอวันตาย
เป็นคนทำลายเถื่อนเพื่อนมนุษย์
กฎหมายกฎกดกรอบกฎลอบกัด
หาทางลัดช่องว่างทางกินสุด
แสงแห่งความเป็นธรรมไม่นำรุด
แสงแห่งคอรัปชั่นผุดทั่วแผ่นดิน
ใยประทีปแห่งปัญญาไม่มาส่อง
ไม่เหลือแล้วทุ่งทองเพียงก้อนหิน
น้ำตาท่วมหน้าโหยค่อยโรยริน
ดั่งจะสิ้นขาดใจไร้พึ่งพา
กี่คราแล้วแสงทองเพียงมองผ่าน
ยิ่งประจานผู้ยิ่งใหญ่ไร้ศักดิ์ศา
นี่แหละคือยิ่งใหญ่ไร้ปัญญา
                           	เพียงควายสนตะพายพาหมาสินบน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน