ทั้งเด็กเล็กแก่เฒ่าแลสาวหนุ่ม ถูกครอบคลุมจิตใจจนเป็นแผล ไม่มีศิษย์น้อยนิดแม้ดวงแด สิ่งแน่แท้คนของรัฐเข้าจัดการ จะทำการใดใดให้กำหนด เวลาหมดต้องหยุดน่าสงสาร ต้องหดหัวหดจนลนลาน หากวิจารณ์ต้องจับปรับห้าร้อย โชคชะตาหรือไรใครกำหนด อธิปไตยโป้ปดเพียงถดถอย จะกี่นายก็ช้ำยังซ้ำรอย ตั้งตาคอยนายคนใหม่น้ำใจดี จะต้องรอกี่ชั่วคนจึงพ้นทุกข์ ได้สมสุขสิ้นไร้ไหม้หมองศรี อีกเมื่อไรจึงถึงยุคคนดี อีกกี่ปีค่าคนจนจะมาเยือน