อยู่ อยู่อย่างพอเพียง กินอย่างเพียงพอ อยู่อย่างคนท้อ แต่ขออย่าให้ถอย อยู่อย่างคนเหงา เคล้าน้ำตาคนรอคอย อยู่อย่างเลื่อนลอย คอยเธอเสมอมา อย่าง อย่างยูงย่างย่องเยื้องอย่างไสว มองแต่ไกลใต้ต้นไผ่สุดไกลหนา จำระบำรำฟ้อนงอนโสภา ก็เห็นหน้านางหนึ่งในใจกลางวง พร้อมบริวารงามงอนอักษรศิลป์ ผมปักปิ่นทองอร่ามงามสดใส ใบหน้างามขาวผ่องดั่งทองอำไพ ไม่ทันไรก็หายไปกับสายลม อยาก อยากเป็นนกผกผินบินถลา อยากเป็นม้างามสง่าผ่องราศี อยากเป็นปลาว่ายน้ำในวารี สุขชีวี อยู่ อย่าง อยากในฝันเอย
30 มีนาคม 2551 19:15 น. - comment id 835729
ช่างคิดจริงๆนะคะ เยี่ยมค่ะ
31 มีนาคม 2551 23:27 น. - comment id 836007
ยินดีที่ได้รู้จักน้า แต่งกลอนเก่งจัง
1 เมษายน 2551 13:42 น. - comment id 836101
ขอบคุณคะ แต่คงต้องพัฒนาอีกไกล ยินดีที่รู้จัก นาฬิกาตาย
4 มกราคม 2555 23:07 น. - comment id 1219998
ช่างคิดจริงๆ ค่ะ