หมดแรงแล้วกวี

กวีปกรณ์

หมดแรงแล้วกวี !!!
งานอิสระเสรีอย่างนั้นหรือ
ปณิธานเหลวไหลในกำมือ
กระดาษขาวที่ถือไร้ถ้อยคำ
เราจะสร้างสังคมดี !!!
ด้วยน้ำหมึกพิมพ์สีวจีพร่ำ
กระดาษถนอมสายตาเอามาทำ
ร้านหนังสือชั้นนำ ไร้บทกวี
สิ้นสถานที่หายใจ !!!
วรรณศิลป์วรรคไว้ไร้พื้นที่
งานคือเงินเงินคือสุขทุกนาที
เอาเวลาไหนมีประดอยคำ
หมดแรงแล้วกวี !!!
เทอดศักดิ์ศรีสวมหัวให้ตัวช้ำ
สิ้นแล้วงานสิ้นแล้วเงินเผชิญกรรม
พื้นที่งานงามล้ำคือโลกเสรี
เหลือเพียงโลกไซเบอร์ !!!
ไวรัสร้าย-เออเร่อ-ลอกก๊อบปี้
อุตส่าห์ประณีตคิดเขียนอย่างดี
หมดสิ้นแรงแล้วกวียุคเอชทีเอ็มแอล				
comments powered by Disqus
  • **ฝนเองจ้า**

    9 มีนาคม 2551 02:32 น. - comment id 830606

    ฮูเรรรรรรรรรรรรรรรรร
    ที่1 ฝนจองที่1
    ต้องโพส์ก่อน เด๋วโดนแซง คิกๆๆๆๆ%20.gif20.gif11.gif59.gif41.gif41.gif41.gif
  • **ฝนเองจ้า**

    9 มีนาคม 2551 02:37 น. - comment id 830607

    อย่าเพิ่ง หมดแรงค่ะ คุณกวีปกร๊ณ์
    ช่วยกันถาก ช่วยกันถาง 
    ช่วยกันวาง จุดสำนึกที่ดีๆๆให้สังคม กัน
    ฝนมาเป็นกำลังใจให้คุณกวีปกรณ์ค่ะ รับค่ะรับ กำลังใจทั้งก้อนเลยค่ะ 11.gif11.gif11.gif11.gif11.gif36.gif36.gif59.gif59.gif59.gif59.gif59.gif29.gif29.gif29.gif
  • ช่ออักษราลี

    9 มีนาคม 2551 08:12 น. - comment id 830622

    ว่ายเวิ้งว้างว่างเปล่าวรรณศิลป์
    ดึกดื่นรินแสงดาวต่างข้าว
    เสพย์กาพย์หอมร่ำสู่มิรู้หนาว-
    ร้อนจักคลายผ่อนร้าวด้วยรสกานท์
    
    นิพนธ์กวีไว้เพื่อกู้วิญญาณ
    ร่ายคำสู๋จักรวาลกานท์กล่อมขาน
    มิหวังสินนฤมิตปณิธาน
    หวังร่วมจารรื่นรสบทกรองแล้ว
    
    ขวัญเอยมาสู่ขวัญ ณ ฝันงาม
    เกี่ยวก้อยร้อยคำตามท่ามป่าแก้ว
    เสพย์ทิพย์มณีคำล้ำเลิศแพร้ว
    ทุกหยาดแววเจิดจรุงรุ้งกวี
    
    นึกถึงปณิธานกวีของคุณอังคารค่ะ
    มาให้กำลังใจ อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะคะ
    เขียนได้เยี่ยมมากค่ะ 36.gif41.gif41.gif
  • พิมญดา

    9 มีนาคม 2551 09:37 น. - comment id 830641

    มาให้กำลังใจคะ..36.gif
  • คอนพูทน

    9 มีนาคม 2551 10:35 น. - comment id 830670

    อย่าเพิ่งหมดแรงกันนะคับ..
    เรื่องธรรมดา..กวีใส้แห้ง
    
    ไมตรีจิตมิตรอักษร
    36.gif6.gif7.gif8.gif16.gif
  • ..สายลมทะเล..

    9 มีนาคม 2551 10:58 น. - comment id 830677

    เรื่องจริง มันเป็นอย่างนั้นละครับ..ธุรกิจน้ำหมึก
    แต่กวีมักแรงเยอะ.. ไม่หมดแรงกันง่ายๆ หรอกครับ
    
    ็ดูแต่คนเขียนกลอนตัวเล็กอย่างผม
    ยังไม่ยอมที่จะหมดแรง..
    ฉะนั้น  คุณกวีปกรณ์ก็เดินต่อไปนะ
    
    งานคุณนะ..ผมชอบอ่าน
  • 9 มีนาคม 2551 13:15 น. - comment id 830707

    2312421726_9bbb59fe78.jpg
    
    
    อ้าว..หมดแรงซะแล้ว...บอกแล้ว ให้กินผัก
    กะผลไม้เยอะๆ ไม่เชื่อ... 46.gif
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    10 มีนาคม 2551 11:18 น. - comment id 830824

    **..  ถ้วนทุกถ้อย รังสรรค์ งานคุณค่า
            เพื่อตอบโลก หยาบช้า น่าขยะแขยง
            ตราบกวี ศรีศิลป์ มิสิ้นแรง
            จะขับกล่อม โลกแร้ง ด้วยแรงศรัทธา...
    
    
         กวีอยู่ได้ด้วยความศรัทธาต่อสังคมที่เราทำ
    
      " นี่คือคำตอบหนึ่งของผม ที่ว่า เราเขียนบทกวีเพื่ออะไร "
    
    
                      1.gif29.gif44.gif
  • แม่มดใจร้าย

    10 มีนาคม 2551 12:48 น. - comment id 830858

    โดนลอกก็เขียนใหม่
    เอาให้คนลอกก๊อปปี้มึนไปเลย
    หรือไม่เราก็มึนเอง..55
    
    เป็นแรงใจให้นะน้องกวีปกรณ์11.gif
  • ลาลาบาย

    10 มีนาคม 2551 15:19 น. - comment id 830881

    เพื่อนน้องเล็กบอกว่า อย่าพึ่งหมดแรงอ่ะพี่กร4.gif36.gif
  • กวีเฉกเช่นกัน

    10 มีนาคม 2551 21:54 น. - comment id 830954

    อย่าเลยอย่าด่วนเเล้ง      กำลัง  ใจนา
    ความฝันอย่าภินท์พัง       อ่อนล้า
    กวีเอยเจ้าคือคลัง            ภาษาโลก
    กำลังใจจากข้า                 เเด่เจ้า นิรันดร์กาล
    
    เเม้นมีสิ่งเเสร้งให้          อ่อนเเรง
    จงยืนหยัดสำเเดง           รุกก้าว
    สลัดความเคลือบเเคลง    อย่าระย่อ  เลยนา
    กวีจักคู่ด้าว                    เเหล่งหล้า นิรันตร
  • อินสวน

    11 มีนาคม 2551 11:04 น. - comment id 831034

    เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ..
  • วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

    11 มีนาคม 2551 13:38 น. - comment id 831046

    06030804edit.gif
    
    มาเขียนหนังสือ.....
  • วิสกี้

    13 มีนาคม 2551 22:51 น. - comment id 831737

    กร พี่เอากลอนมาฝาก เพราะนะ แต่แรงไปนิด
    
      ก็มึงสอนกูอย่างนี้ 
    
    ๐ก็ตัวกูมิได้รู้อะไรมึง 
    
    เกิดมาระยะหนึ่งมึงก็สอน 
    
    ให้กินขี้เสพกามเเล้วก็นอน 
    
    รู้จักร้อนรู้จักเย็นรู้เป็นตาย 
    
    รู้จักการเอารัดและเอาเปรียบ 
    
    รู้จักเหยียบคนดีให้สูญหาย 
    
    เพื่อตัวเองเอาตัวรอดมิวอดวาย 
    
    คนอื่นฉิบหายช่างหัวมัน 
    
    มึงสอนกูให้อยู่ด้วยความสุข 
    
    บนกองทุกข์ของคนอื่นทุกเขตขัณฑ์ 
    
    แล้วก็อยู่สุขทุกทุกวัน 
    
    ขณะเดียวกันกูฝันร้าย 
    
    มึงสอนให้กูเอาตัวหนี 
    
    ทุกคราวที่มีเรื่องจะฉิบหาย 
    
    มึงสอนกูให้เฟี้ยมเฝ้าเจ้านาย 
    
    เป็นบ่าวต้องยอมตายทุกประการ 
    
    กูว่าจะไม่เรียนหนังสือ 
    
    มึงก็ถือว่ากูโง่ทุกทุกด้าน 
    
    กูต้องยอมจำทนลนลาน 
    
    ขายข้าวสารเพื่อซื้อปริญญา 
    
    ครั้งกูได้ปริญญามาใบใหญ่ 
    
    มึงกูให้มองมนุษย์เหมือนมองหมา 
    
    มึงให้มองกรรมกรและชาวนา 
    
    เป็นคนที่ไร้ค่าของแผ่นดิน 
    
    มึงสอนให้กูงกเงินทอง 
    
    และข้าวของทุกอย่างไปทั้งสิ้น 
    
    แม้เพื่อนบ้านของกูไม่มีกน 
    
    ให้กูผินหน้าหนีอย่าสนใจ 
    
    มึงให้กูฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม 
    
    ฉ้อฉลเพิ่มเติมความมารสาไถย 
    
    เดี๋ยวนี้กูเหี้ยแล้วเป็นไง 
    
    มึงก้โทษกูจัญไรแล้วทันที 
    
    แล้วก็มาเรียกร้องให้กูรักมึง 
    
    ศิวลึงค์~เอาไหมละคุณพี่ 
    
    มึงจะตายก็ตายอย่ารอรี 
    
    ตายห่าเสียก็ดีไอ้~สังคม~ 
    
      
    
                                       (สุจิตต์   วงศ์เทศ) 
     
    31.gif
  • แทนคุณแทนไท

    17 มีนาคม 2551 13:12 น. - comment id 832555

    ยอดเยี่ยมเลยครับ
    
    ทั้งชัดทั้งคม บางบทก็ทรงพลัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน