ความหลังของยาย

โคลอน

มีคุณยายคนหนึ่งอายุแปดสิบกว่า
ลูกชายบอกว่าจะพาเข้ากรุงวันนี้
ไม่ได้ติดต่อลูกคนเล็กมาหลายปี
ยายจึงรู้สึกดีเก็บข้าวของรอ
พอรถแล่นมาถึงป้ายรถเมล์
ลูกชายรีบเสเดี๋ยวผมมีธุระต่อ
แม่นั่งรอตรงนี้แป๊บเดี๋ยวผมจะถ่อ
ไปทำธุระที่ก่อแล้วจะกลับมา
ยายนั่งรอจนพระอาทิตย์ตกดิน
ถูกยุงไรลิ้นรุมไต่ตอมแข้งขา
เหลียวมองทางใดไร้วี่แววลูกยา
ที่ว่าจะกลับมารับแม่กลับไป
อากาศเย็นเยือกจวนพลบค่ำ
ผู้คนเดินย่ำพากันขวักไขว่
แต่ละคนรู้ปลายทางอยู่ที่ใด
ยายนั่งถอนใจอยู่กับความวังเวง
นี่คือบทเรียนหนึ่งของชีวิตยาย
ที่ชีวิตขาดหายเพราะถูกข่มเหง
จิตใจต้องบอบช้ำเพราะลูกตัวเอง
ทอดทิ้งอย่างไม่เกรงความผิดใดๆ
แม่ไม่เคยเรียกร้องสิ่งต่างๆ
ขอแค่เวลาว่างลูกไม่ผลักไส
ความสุขครั้งสุดท้ายของลมหายใจ
คือการได้อยู่ใกล้ๆลูกหลานตัวเอง				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    27 กุมภาพันธ์ 2545 13:51 น. - comment id 37560

    -ขนาดยายอยากไปห้องน้ำยังไม่กล้าไปเพราะกลัวลูกชายมาแล้วจะไม่เจอ (ต่อNoteข้างบนค่ะ)...//บทกลอนบทนี้แต่งไม่เคยจบเลยค่ะทั้งที่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้วแต่วันนี้ก็แต่งจบจนได้เลยอยากให้เพื่อนๆทุกคนได้อ่านกันค่ะ...
  • น้ำแข็ง

    27 กุมภาพันธ์ 2545 15:30 น. - comment id 37569

    .. e.gif ..
  • ละอองน้ำ

    27 กุมภาพันธ์ 2545 16:53 น. - comment id 37588

    แย่จัง
  • วฤก

    27 กุมภาพันธ์ 2545 17:54 น. - comment id 37594

    สงสารคุณยายจังครับ
  • mono

    27 กุมภาพันธ์ 2545 20:10 น. - comment id 37643

    สะเทือนใจจัง  สงสารคุณยายมาก ๆ เลย...อ่านแล้วทำให้รู้สึกรักพ่อแม่มากขึ้นอีกค่ะ
  • ณธีร์

    28 กุมภาพันธ์ 2545 06:57 น. - comment id 37740

    สักวันหนึ่งที่เราถูกทอดทิ้ง
    เราจะรู้รสของความโหดร้ายนั้น...
  • Jeminine

    28 กุมภาพันธ์ 2545 11:28 น. - comment id 37767

    เลว...ที่...สุด...
  • zonkung

    28 กุมภาพันธ์ 2545 12:21 น. - comment id 37774

    "เจ็บปวดครับ"
  • หลินจือ

    28 กุมภาพันธ์ 2545 14:05 น. - comment id 37793

    ไม่รู้ว่า....จะเกิด...กับเราเมื่อไหร่
  • ภีม

    28 กุมภาพันธ์ 2545 15:03 น. - comment id 37800

    สังคมไทยเปลี่ยนแปลง  ผู้คนจึงแห้งแล้งคุณธรรม  ถูกวัตถุนิยมครอบงำ  จึงถลำลงไปในความเลว
  • ข้าวปล้อง

    28 กุมภาพันธ์ 2545 23:14 น. - comment id 37858

    สงสารคุณยายจัง
  • ขุนไข่นุ้ยแสนศึกสะทก

    3 มีนาคม 2545 13:33 น. - comment id 38371

    พูดอะไรไม่ออกเลย หลังจากได้อ่านเรื่องนี้
  • โคลอน

    8 มีนาคม 2545 13:20 น. - comment id 39287

    ขอบคุณมากเลยค่ะที่เข้ามาอ่านกลอนบทนี้นะคะ(^_^) เพราะเป็นอีกมุมหนึ่งของสังคมที่อยากจะถ่ายทอดออกมาผ่านบทกลอนอ่ะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน