แลเรียบเชียบเงียบเหงาในก้าวย่าง ดังโลกจางจากจิตพิสมัย เหลียวกังวลหม่นร้าวหนาวฤทัย เดียวดายในหนทางอ้างว้างนัก ริมเจ้าพระยาสีโศก คลื่นวิโยคยามพลบเร้ารบหนัก ปรารถนาคลี่คลายระบายรัก จะพิงพักใจล้าสักนาที แสงสีแห่งเมืองรึเปลื้องปลด ความเปลี่ยวเปล่าอันบังบดห้วงวิถี คมชม้ายชายมองปองพาที หวังจักมีความหนึ่งซึ่งพอใจ สายลมค่ำย้ำขื่นในคืนสบ เจ้าพระยามิอาจกลบความหวั่นไหว เธอผู้ก้าวจากเงาแฝงของแสงไฟ วาดละมัยรอยยิ้มแลพริ้มพราย รอนรอนอ่อนอก โอ้ ดาวเดือน เหงาแห่งข้าจักเลือนเคลื่อนลับหาย โศกว้าเหว่เอกาคงคลาคลาย ยามลมดึกคึกร่ายกระเจิงจินต์ ฝ่าเหน็บหนาวก้าวย่ำสู่บำบัด ที่กำหนัดกำหนดจักปลดสิ้น ท่ามเดือนดาวพราวพรายลมร่ายริน รัญจวนกลิ่นน้ำปรุงจรุงกาม ค่ำค่ำคลำค้นทางระหว่างค่ำ สะดุ้งคำกระจ่างอยู่กลางท่าม ห้วงกระสันกระเซ็นกระเด็นตาม อารมณ์ทรามก็สิ้นถวิลลับ สว่างแจ้งแสงไฟไขความแจ้ง ชายผู้แฝงเงาพริ้มยิ้มสดับ ว่าไงยะ พร้อมเสมอเจอละครับ ปานชีวิตสิ้นอับลงตรงนั้น --------------------------- ลานเทวา
ลานเทวา 9 ก.พ. 2551 12:18 น. - ID 112474 
1077
0
0
10 กุมภาพันธ์ 2551 11:57 น. - comment id 820700
สวัสดีค่ะ คุณคนลานเทวา น่าจะมีเยอะนะคะ แบบนี้ แต่แต่งได้ไพเราะมากค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2551 21:13 น. - comment id 821959
จะขำหรือจะสงสารดีคะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
