เราสองคนมั่นในรักกันนานเนา ทั้งสองเราเคยสัญญาคราเดือนหงาย พอมีเขาเข้ามาแทรกใยกลับกลาย เรื่องมากมายคราวหนหลังพังยับเยิน ฉันเข้าใจคนอยากไปรั้งไม่อยู่ น้ำตาพรูถึงดึงไว้ใจห่างเหิน เวลาเราเหลือน้อยแล้วเจ็บเหลือเกิน ต้องเผชิญห้วงเวลาตาพร่างพราย ฉันยังเหลือวันเวลาอีกเท่าไหร่ กอดได้ไหมก่อนหัวใจจะสลาย ก่อนจะทิ้งฉันเอาไว้ให้เดียวดาย ก่อนเธอกลายเป็นคนอื่นสะอื้นทรวง น้ำตารินมองฟ้าหม่นคนรักหาย เจ็บเจียนตายเขาทำลายสิ่งที่หวง ที่ผ่านมามีแต่คำพร่ำหลอกลวง เขาไม่ห่วงทิ้งเยื่อใยหนอใจคน ถึงจะยั้งจะรั้งเธอด้วยน้ำตา ยื้อเวลาคนหมดใจคงไร้ผล ถึงขอร้องจนหมดแรงดวงกมล ฉันจะทนเก็บรอยช้ำจำใจลา........
1596
11
0
26 มกราคม 2551 21:46 น. - comment id 815739
ดีจ้า พิมจัง ซึ้งจังเลย ทั้งบทกลอนทั้งเพลงจ้ะ....
26 มกราคม 2551 22:03 น. - comment id 815749
จะทนเก็บเจ็บช้ำทำไมเล่า จับมาเผาให้สิ้นแล้วสาปส่ง เวลาของชีวิตก่อนปลิดปลง สักวันคงสมรักปักฤดี พล่าหัวใจไม่เคยกินอ่ะ แต่พล่ากุ้งอร่อยดีแต้ๆ
26 มกราคม 2551 22:33 น. - comment id 815759
1...ขอบคุณค้าพี่แจ๊คกี้..สบายดีนะคะ กลอนวันนี้กิ๊ดฮอดหลายเด้อค้า...เด๋วไปเยี่ยมนะค้า..วุ่นกะลงเพลงได้แระคะ
26 มกราคม 2551 22:37 น. - comment id 815760
2...กาลครั้งนานมาแล้วน้องโศกศัลย์ ร้องข้ามวันข้ามคืนสะอื้นหา รักเขามากยอมทุกอย่างที่ผ่านมา ช้ำอุราม่านน้ำตาหลั่งลงอย่างตรมใจนะคะพี่กุ้ง...อิอิ....กุ้งเผาหร่อยกว่า
26 มกราคม 2551 22:45 น. - comment id 815763
เอาน้ำตามารั้งหวังไปเถอะ ร้องจนเปรอะทั้งหมอนตอนโศกศัลย์ ให้สงสารหรือคนดีไม่มีวัน เพราะว่าฉันรู้จักแต่...รักเธอ จดหมดแรง หรือ จนหมดแรง นะ หมดแรงแล้วจะกินไหวรึกุ้งเผาน่ะ
26 มกราคม 2551 23:01 น. - comment id 815768
รั้งน้ำตา ด้วยน้ำตาล จะหวานไหม สวัสดี พิมญดา สบายดีนะ
26 มกราคม 2551 23:03 น. - comment id 815769
.....อูยๆๆๆๆ...เพราะมากๆ..ใจหายเลย...สงสารทีเดียวเชียว.....
...อือ..ผ่านมาบ้านพี่จะจัดการให้จ้า...บอกชื่อรูปร่างหน้าตามา.....แหมๆๆๆๆ...ใครหนอทำพิมญดา..ได้ลงคอ...ฮึ
26 มกราคม 2551 23:13 น. - comment id 815773
รีบมาเยวมากอดหอมฟอดหนึ่ง จูปซึ้งซึ้งหวานหวานให้นานหน่อย ใกล้วิวาห์ใช่อำลาจารอคอย คนใจน้อยแง่งอนอาวรณ์ไย?.....อิอิอิ อย่าให้เจอน่ะกันฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
26 มกราคม 2551 23:32 น. - comment id 815774
อิอิ... กลั่นน้ำตา..ทำสาย..เส้นมัดใจ รั้งเธอไว้..ล่ามเธอไว้..ไม่ให้เผลอ แต่ไม่ทัน..เพราะจิต..ไวนะเออ และไม่อาจเจอ....ตัวจิต...คิดไปเอง อิอิ...มาสนุกด้วยนะ
26 มกราคม 2551 23:42 น. - comment id 815777
5...ถึงหมดแรงรักเขาไม่หมดใจ มีใจใหม่รักใครได้อีกหลายหน ความเจ็บช้ำเก็บเอาไว้ในกมล เก็บเอาคนใจดำจำจนตายชอบอะกุ้งก้ามกรามเผา
26 มกราคม 2551 23:44 น. - comment id 815779
6...สวัสดีคะคูณปางสีฝุ่นรั้งน้ำตาด้วยน้ำคำปลอบใจสาว ด้วยหวังเอาความหวังดีมารักษา ขอบคุณพี่ที่ตั้งใจมาเยียวยา พิมญดาน้อมรับจิตมิตรจากใจ
26 มกราคม 2551 23:45 น. - comment id 815780
7...ดีเจ้าคะพี่ฝากฝัน..อิอิตายไปแย้วมั้งคะคนคนนั้นอะคะ..ตายไปจากใจพิมแย้ว...อิอิพรุ่งนี้เจอกันคะ
26 มกราคม 2551 23:48 น. - comment id 815782
8...อารายอะคนชรา..เง้อ มาจิพอดีบ่ายนี้เพิ่งไปซ้อมยิงปืนมาแต่ว่ายิงไม่ค่อยเก่งยิงที่ไรตายทุกรายอะ หรือจะลองสักนัดไหมจ๊ะ...
แหมๆๆหอมปลายกระบอกปืนก่อนน๊าๆๆเช็ดมาใหม่ๆๆด้วย
26 มกราคม 2551 23:50 น. - comment id 815783
9..ดีคะพี่น้ำ
27 มกราคม 2551 00:32 น. - comment id 815791
สวัสดีครับ คุณพิมญดา แวะเข้ามาขอเยี่ยมชมกลอนด้วยคนนะครับ รั้ง..หยุดยั้งจะรั้ง ทำไม ใจ..นั่นอยากจากไป อยู่แล้ว ไม่..มีที่จะห้ามใจ เธออยู่ อยู่..ก็คงเหมือนแก้ว แตกร้าว ยากประสาน
27 มกราคม 2551 05:53 น. - comment id 815801
27 มกราคม 2551 06:45 น. - comment id 815812
ดีจ้า
27 มกราคม 2551 07:35 น. - comment id 815820
ปกติงานเขียนเพียรอักษร ล้วนสะท้อนความจริงทุกสิ่งสรร ไม่นั่งเทียนเขียนกลอนอ้อนรำพัน ล้วนคัดกลั่นจากอุราพรรณนาความ ที่เขียนมาตั้งแต่ต้นจนหนนี้ ล้วนมากมีจากใจนี้มีล้นหลาม ไม่แต่งเสริมเพิ่มเคยเลยเนื้อความ ล้วนงดงามจากหัวใจที่ใฝ่คุณ ต่อกลอนกานท์สำนวนนี้มีสองอย่าง ต้องสมมุติกันบ้างมาอ้างหนุน ขอตอบแยกจากกันไว้ให้คุณ หากหัวหมุนวุ่นหนอขออภัย
27 มกราคม 2551 07:36 น. - comment id 815821
27 มกราคม 2551 11:19 น. - comment id 815857
1. ติดตามอ่านกลอนคุณพิมญดาอย่างคลั่งไคล้คะ หวานมาก ภาษาง่ายๆแต่ดลใจมั๊กๆๆ เก่งมากนะคะ 2. ชอบอ่านกลอนโต้ตอบของคุณหนุ่มน้อย ก็ใช้ภาษาเรียบๆ ซึ่งอ่านแล้วเข้าใจทันทีไม่ต้องนั่งนึกนั่งแปล ที่สำคัญพี่หนุ่มเขาแก้กลอนบรรทัดต่อบรรทัด บทต่อบทได้ชัดเจน ดูพี่หนุ่มเขาจริงใจมาก เสมอต้นเสมอปลาย ทั้งคู่เหมาะสมมากนะคะ อยากให้อยู่ในห้องกลอนนี้นานๆนะคะ ..คนไกลจากทะเลอันดามันคะ
27 มกราคม 2551 12:29 น. - comment id 815875
15...ดีเจ้าคะคุณPunlertoยินดีต้อนรับคะ..ขอบคุณกลอนเพราะๆๆนะคะ รั้งเอาไว้ก็เท่านั้น เธอเปลี่ยนมันเองใช่ไหม ขืนทนไปฉันเองก็ไม่ไหว อยู่ให้ช้ำใจทำไมกัน
27 มกราคม 2551 12:31 น. - comment id 815876
16...ดีเจ้าคะคุงพี่โซเน๊ต
27 มกราคม 2551 12:34 น. - comment id 815878
17...สวัสดีคะคุณครูกันนา..คนสวยเหนื่อยมะคะ..มามะพิมนวดให้.อิอิ คิดถึงคะงานหนักดูแลสุขภาพด้วยคะ ชายคนนั้นอยู่เวียงพิงค์ถิ่นเดียวกัน เขาใจดำปันใจรักแบ่งเป็นสอง ทำน้องพิมญดาน้ำตานอง เลิกใฝ่ปองแบ่งห้องใจให้โศกตรม
27 มกราคม 2551 12:48 น. - comment id 815880
18...สวัสดีคะคุณวัฒน์
27 มกราคม 2551 13:05 น. - comment id 815882
19...ดีเจ้าคะคุณสโรส
27 มกราคม 2551 13:09 น. - comment id 815883
20...สวัสดีคะคุณมุมหนึ่งหาดนพรัตน์ดารารวมของคุณวัฒน์ด้วย..งานกลอนคืออักษรด้านงานศิลป์อย่างหนึ่ง(คิดแบบนั้นอะคะ) จึงไม่แปลกที่จะมีกลอนโต้ตอบกัน..พิมยินดีสำหรับทุกท่านที่เขียนกลอนออกมาให้ได้อ่าน ไม่ว่าจะแนวไหน..ขอบคูณคะที่ติดตาม..คนที่ไม่ใช่กวีแต่คนที่รักงานเขียนคะ
27 มกราคม 2551 14:01 น. - comment id 815890
ขอชื่นชมผลงานกลอนคุณพิมญดาอีกคนนะคะ ติดตามอ่านมาเสมอคะ ขออวยพรให้มีความสุขนะคะ Much love to a wonderful couple! (Pimjungja + หนุ่มน้อย)
27 มกราคม 2551 14:17 น. - comment id 815894
27..สวัสดีคะคุณแอนนา
27 มกราคม 2551 16:06 น. - comment id 815910
ฮือ ๆๆๆๆ อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลยล่ะ เรียมครวญ.....
27 มกราคม 2551 16:17 น. - comment id 815916
น้ำตารั้งไม่อยู่ ต้องใช้ลูกปืนยั้ง..มาแนวโหดไปเลย..
27 มกราคม 2551 16:40 น. - comment id 815928
ยั้งไม่ได้ให้ปล่อยลอยไปเหอะ น้ำตาเปรอะแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย รั้งไม่อยู่ดูเห็นเป็นวุ่นวาย ช้ำจะคลายหายเองเพราะเก่งจ้า
27 มกราคม 2551 18:49 น. - comment id 815968
29..ดีเจ้าคะคุณครูพี่เจี๊ยบ
27 มกราคม 2551 18:50 น. - comment id 815969
30..ดีเจ้าคะคุงพี่ยาพาราอะโห..เอาแบบเลี้ยงไม่โตแล้วหรอคะ..เง้อ..แต่น่าสนแหะคนต่อไป
27 มกราคม 2551 18:51 น. - comment id 815970
31..ดีเจ้าคะป้าแช่มขอบคุณกลอนเพราะๆๆจ้าป้า...
27 มกราคม 2551 19:05 น. - comment id 815975
27 มกราคม 2551 19:12 น. - comment id 815977
35..ดีจ้าครูพิม
27 มกราคม 2551 19:15 น. - comment id 815978
27 มกราคม 2551 19:25 น. - comment id 815983
37..ว๊าย..แมวมาเพ่นพ่านบ้านพี่พิม..อิอิ ได้จืพี่พิมจาบอกน๊าๆๆไปบ้านแมวเมากานนะ พี่พิมจาลงกลอนบ้านโน้น
27 มกราคม 2551 20:48 น. - comment id 815993
เมื่อรักมากทุกข์มากยากทำจิต รักเป็นพิษซ่านทรวงให้ห่วงหา ยากจักถอนพิษรักปักอุรา เจ็บเจียนลาชีพลับไปกับทรวง...
27 มกราคม 2551 21:40 น. - comment id 816014
39..กราบนมัสการคะท่าน
27 มกราคม 2551 22:07 น. - comment id 816023
ถ้าเอาผ้าซับน้ำตามาถูบ้าน คงถูบ้านได้ประมาณ 7 ตำบลกับ 1 อำเภอ คิดแล้วเสียดายน้ำตามาก ๆ เขารณรงค์ให้ประหยัดน้ำกันอยู่ แต่ถ้าเมื่อใด ฝนแล้ง ค่อยหลั่งน้ำตามาดื่มกินน่าจะดีกว่า นะคะ
27 มกราคม 2551 23:21 น. - comment id 816049
41..อ่านะพี่มิต..พูดซะคิดถึงอีสานแล้งเลยคะ อิอิ..งั้นเอาไว้แล้งก่อนพิมจาร้องไม่หยุดเลยเจ้าคะ
28 มกราคม 2551 08:58 น. - comment id 816131
กอดขาไว้แน่นๆ ถ้ายังจะไปอีก เตะผ่าหมากเลยน้า อิอิ
28 มกราคม 2551 11:00 น. - comment id 816161
43..เอางั้นเลยนะคะ..ตอนนี้ไม่สบายสงสัยไม่มีแรงทั้งรั้งทั้งเตะอะคะ
28 มกราคม 2551 11:32 น. - comment id 816174
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
