ทางสายเหี้ยม....

บนข.

พรหมลิขิตขีดเขี่ยให้เหี้ยเดิน     เหี้ยก็เพลินเดินหลงไม่สงสัย
เหี้ยกับเหี้ยเจอกันก็บรรลัย        เหี้ยหนึ่งอยู่เหี้ยหนึ่งตายจึงดูดี
เหี้ยตัวหนึ่งซึ่งเหล่าบรรดาเหี้ย    ก้มหัวเหี้ยยำเยงเกรงศักดิ์ศรี
เรียกเฮียเหี้ยท่านเหี้ยว่าเหี้ยดี    บริวารมีมากมายเรียงรายมา
จะเยื้องย่างเหยียบไหนห่างไกลรู    เหล่าเหี้ยหมู่มากมายอารักษ์ขา
เหี้ยศัตรูหมู่อมิตรคิดบีฑา               อย่าหวังมากล้ำกรายถึงกายมัน
บารมีคับรูอยู่โพรงกว้าง                   เงินทองง้างเหี้ยทั้งหลายก็ผายผัน
ยอมสยบซบหางให้ทางมัน               นัมเบอร์วันเหี้ยทั้งนั้นก็เยินยอ
เริ่มรวมกลุ่มชุมพลคนรักเหี้ย            ชวนลูกเมียตั้งพรรคสมัครขอ
เหี้ยรักเหี้ยพรรคใหญ่มากมายพอ     เดินชูคอหางยาวเข้าสภา
ในสภามากมายตัวลายพร้อย             เหี้ยห้าร้อยคราคร่ำทำหวือหวา
กลุ่มน้ำเน่า น้ำเย็น เหม็นสภา           ไม่ชักช้าจัดตั้งรัฐบาล
เหี้ยรักเหี้ยวุ่นวายออกลายเหี้ย          แลบลิ้นเลียรุมแย่งแบ่งของหวาน
รอมอตอ รอมอชอ รอมานาน              ต่างประสานยื้อรุมให้กลุ่มตน
เริ่มโครงการกินบ้านผลาญประเทศ    ทุกคามเขต ร้อนรุก ไปทุกหน
งบประมาณผลาญไปไม่กังวล              ประชาเหี้ยยากจนไม่สนใจ
ประเทศเหี้ยเข้ายุคเหมือนคุกมืด      เงินก็ฝืด เศรษฐกิจแย่ แก้ไม่ไหว
ข้าวของแพง ทุนหาย  ไร้กำไร          ความปลอดภัยไม่มีทุกที่ทาง
ทหารเหี้ยจึงตบเท้าเข้ากำจัด             ความวิบัติทั้งผองต้องสะสาง
ปฏิวัติมันออกไปไม่ละวาง                 สิ้นหนทางเหี้ยรักเหี้ยละเหี่ยใจ
  กรรมลิขิตขีดเขี่ยให้เหี้ยเดิน         หากเหี้ยเพลินเดินหลงไม่สงสัย
สุดเส้นทางสายนั้นคือบรรลัย          เหี้ยรักเหี้ยนั่นไง สอนใจเอย...