ชูชกเรียกพี่

บนข.

ข้าวมันไก่ขวางหน้าข้าไม่หวั่น      หมูสามชั้นประจันหน้าข้าไม่หนี
อีกทุเรียนหมอนทองผองชะนี       ข้ายอมพลีชีวาตม์ฟาดกะมัน
ข้าวขาหมูอยู่ไหนข้าไม่หลบ           ขอท้ารบข้าวหมูแดงมาแกล้งหยัน
ข้าวหน้าเป็ดราดหน้ากล้าประจัญ   ต้องรบกันพุงป่องท้องแตกตาย
ก๊วยเตี๋ยวเป็ดผัดไทยที่ไหนแน่    หากมาแส่ลองของต้องสลาย
หมูพะโล้มันย่องต้องกระจาย          ขอไว้ลายฟาดฟันจนบรรลัย
ข้าวหมกไก่ใส่มากะหมูกรอบ         คือของชอบชื่นจิตพิศมัย
คอหมูย่างยกมาช้าอยู่ไย               มิสนใจรีรอเข้าต่อกร
หมูกะทะข้าไม่ละให้ลอยนวน         กลิ่นหอมหวลไก่ย่างวางสลอน
เป็ดปักกิ่งหมูหันไม่หวั่นคลอน      ข้าราญรอนรบมาไม่ปราณี
อันต้มยำไก่บ้านซ่านรสเด็ด          ทั้งแกงเผ็ดปลาไหลไม่หลีกหนี
หากต้มเปรตกิ่งก่ามาราวี              ข้าโจมตีทุกทัพสำหรับไป
ต้มยำกุ้งผักบุ้งพุ่งลอยฟ้า               ทั้งแก่งเผ็ดแกงป่าอย่าเฉไฉ
อีกไส้กรอกส้มตำทั้งลาวไทย        เขียวหวานไก่แกงส้มต้องล้มมัน
อันหมูย่างเมืองตรังสั่งเป็นตัว       ข้าไม่กลัวอยู่แล้วแม่แก้วขวัญ
วางบนเขียงมีดสับเข้าฉับพลัน     อาวุธสั้นช้อนคู่กรูเข้าตี
.....ไม่ว่าไรขวางหน้าข้าไม่หวั่น    กล้าประจัญทุกศึกไม่นึกหนี
กินทุกอย่างขวางหน้าบรรดามี      เฒ่าอัปรีย์ชูชกซูฮกเอย.....