หิวมาจากขุมใดในพื้นโลก เลื้อยมาโยกหัวหางต่างทิศฐาน เด็กเกาะเด็กคนหัวเด่นเห็นได้การ เอี้ยวตัวแต่หางต้าน โยกผ่านไป พอตั้งท่า ตั้งทิศ คิดสะบัด ส่วนหางปัดเฉี่ยวเฉียงเบี่ยงหลบได้ หางจึ่งล่อลวงหลอก ลอกคราบไคล หัวรู้ทันมั่นใจ ฉกใส่พลัน หัวกินหางทีละนิด ผิดด้วยหรือ ก็สร้างมากับมือ คือการปั้น เด็กตรงกลางร้องอู๊ เรารู้ทัน หัวกระสัน วันคืน กลืนตัวเอง หัวบอกหิว มาตั้งนาน งานชีวิต ขอกินหางน้อยนิด คิดทำเก่ง เด็กส่วนใต้ลำคอ บ่ ยำเยง ตีหัวเหน่ง นี่แน่ะเหวย ทำเคยตัว หิวควรหา กบ เขียด ขี้เกียจนัก ทำไมหักหางมากิน เล่ห์ลิ้นชั่ว เด็กหัวเหน่ง ไม่ขอนำ จำใจกลัว ใครเป็นหัว หิวจงอด "กฎผู้นำ"
5 พฤศจิกายน 2550 11:29 น. - comment id 782809
ตอนเด็กๆอยู่ที่เมืองกาญจน์เคยเล่นการละเล่น หลายๆอย่างเลยค่ะ...รวมทั้งงูกินหางด้วยค่ะ...
5 พฤศจิกายน 2550 12:12 น. - comment id 782853
สวัสดียามหิวข้าวครับ คุณ white rose สมัยเด็ก ๆ ผมกับเพื่อน ๆ พากันไปไล่ตีงู ตามชายนา ในช่วงเวลาที่ชาวนาเกี่ยวข้าว สนุกมาก แต่ไล่ไม่ทันงู ต้องให้สุนัขช่วยหา จึงจะได้ งูที่ว่าเขาเรียกว่างูสิง ซึ่งไม่มีพิษและ สามารถกินได้ ใครเคยกินงูสิงโหวตเสียง ให้ด้วยอร่อยนะ
5 พฤศจิกายน 2550 12:29 น. - comment id 782864
สวัสดีครับคุณลุงภู ดาวระดาชอบกลอนนี้จัง สังเกตว่าพักนี้เป็นแนวการละเล่นนะ เอาอีกสักกลอนหน่อยได้ไหมครับประเภทการละเล่นเด็กไทย
5 พฤศจิกายน 2550 12:48 น. - comment id 782874
สวัสดี คุณ ดาวระดา โปรดอย่าเรียกลุง เดี๋ยวจะแก่ แต่ถ้าเรียกพี่ รับรองว่าได้อ่านแน่นอน
5 พฤศจิกายน 2550 17:13 น. - comment id 783106
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ... แต่งกลอนได้ดีเช่นเคยนะคะ.. จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ.. (ถ้ามีโอกาสนะ)