ครั้งแรก เจอกันเธอยิ้มฉันยิ้มถวิลหา เจอกันตาสบตาประสานมั่น เจอกันเกี่ยวก้อยร้อยเคียงกัน เจอกันเธอกับฉันนั้นสุขใจ ต่อมา เจอกันรอยยิ้มเริ่มหดหาย เจอกันกลับกลายเป็นเมินหมาง เจอกันเริ่มเดินคนละทาง เจอกันเริ่มห่างห่างไม่เหมือนเดิม ต่อไป เจอกันมองหน้าเริ่มหยุดคิด เจอกันถามนิดให้พูดจา เจอกันนั่งห่างไปสามวา เจอกันคราวหน้าก็เป็นปี ต่อต่อไป เจอกันอย่างนี้สู้ไม่เจอดีกว่าไหม เจอกันแล้วหัวใจจะแปรผัน เจอกันก็เลิกกันไม่ข้ามวัน เจออย่างนี้อย่างนั้น.......ไม่ฝันเจอ
1 เมษายน 2550 02:21 น. - comment id 678925
เจอกันวันนั้นจนวันนี้ ความรู้สึกที่มีไม่แปรผัน ยังคงรักมั่นคงทุกคืนวัน ดั่งความฝันเป็นจริงที่ได้เจอ เจอกันจับมือกันเดินไป ไม่หวั่นไหวต่อเรื่องใดพร้อมเสมอ ขอแค่เพียงฉันนั้นยังมีเธอ พร้อมจะเจอทุกเรื่องราวที่จะมา เจอกันวันนั้นจนวันนี้ อยากให้เธอคนดีรู้หนักหนา ว่ายังรักและซื่อตรงนะพิมญดา ขอแก้วตาจงเชื่อฉันและมั่นใจ เจอกันเราพร้อมจะอยู่เคียง ขอแค่เพียงเรามั่นคงไม่หวั่นไหว อุปสรรคและปัญหาเรื่องใดใด เราพร้อมใจสู้ฟันฝ่าหารักเอย คนจริงใจมาแล้วน๊า จุ๊บๆๆ
1 เมษายน 2550 10:46 น. - comment id 678942
อะโห...คนจริงใจ..จริงๆๆนะเนี่ย
1 เมษายน 2550 14:17 น. - comment id 678968
เป้นความจริงที่หลีกเลี่ยงบ่อด้ายเนาะ
1 เมษายน 2550 15:25 น. - comment id 678969
นั่นสิคุงไรไก่ทำงายดี สวัสดีค้าคุณไรไก่
1 เมษายน 2550 16:56 น. - comment id 678987
ไม่เจอดีกว่า..ค่ะ..
1 เมษายน 2550 19:36 น. - comment id 679016
อนิจจาค่ะ เจอคนไม่รักจริงก็งี้ เศร้า แงๆๆๆ
1 เมษายน 2550 20:21 น. - comment id 679018
เจอไปแล้วอ่าคะ ดีจ้าคุณกุหลาบขาว
1 เมษายน 2550 20:23 น. - comment id 679019
อยากเจอคนจริ งใจคะคุงเพียงแพรวดีใจที่แวะมานะคะ
2 เมษายน 2550 09:19 น. - comment id 679153
รอยพิษ อยู่นัยตา นารีนั้น เหมือนมีดสั้น บั่นแทง แกล้งห่วงหา ความสนิท สนม ภาพล่วงตา เข้าใจว่า หน้าเศร้า เป็นภาพลวง กวีบ้านไร่มาทักทาย ครับ จากชายไทยวัย 25 ครับ กลอนแต่ได้เพราะมากครับ ทำไงกวีบ้านไร่จะแต่งได้อย่างนี้หนอ
2 เมษายน 2550 09:45 น. - comment id 679157
ก้อติดตามงานเขียนของคุณอยู่นะคะเพราะคะ โดยเฉพาะแต่งจากอารมณ์ความรู้สึกของคุณจริงๆเก่งคะ..จะติดตามผลงานนะคะ..ของพิมยังเด้กๆๆค้าขอบคุณคะ