ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เบื้องหลังความหาญห้าวคือร้าวลึก
ที่ผนึกแน่นเหนียวก้อนเกลียวขื่น
กับสองขาแกว่งกวัดขึ้นหยัดยืน
จึงต้องฝืนทนบ้างในบางวัน
แม้ไม่มีน้ำตาบนหน้าเก่า
หากใจเศร้าเขลาขลาดและหวาดหวั่น
คนรอบข้างเคยมี..ที่ไหนกัน?
เขาเหล่านั้นช่วยอะไรไม่ได้เลย
โพ้นปลายทางร้างไร้ในแววหวัง
แรงพลังอยู่ไหนเล่าใจเอ๋ย
เมื่อไม่มีคนข้างเหมือนอย่างเคย
จึงมาเผยความเศร้ากับเงาจันทร์
เย็นย่ำสู่ราตรี...หนอชีวิต
จึงครุ่นคิดครั่นคร้ามกับความฝัน
อดีตหลอนนอนเพ้อเผลอรำพัน
ความจริงนั้นว่างเปล่าเหงาสิ้นดี
อรุณรุ่งแสงทองทาบท้องฟ้า
บรรเจิดจ้าร้อนแรงหลากแสงสี
เสียงเพลงเริ่มฮึกหาญต้านไพรี
บังเกิดมีแรงกล้าถืออาวุธ
เบื้
1676
9
0
หน้าส่วนตัว
