เรไร
รอยหม่นหมองรับรู้.........ข้างใน
ช้ำจิตจึงสงสัย.................ทุกครั้ง
เมื่อมีรักคราวใด............หายห่าง
ยื้อยุดฉุดเหนี่ยวรั้ง...........กลับคว้าขื่นขม
อยากปลูกต้นรักไว้..........ชื่นชม
หมั่นประคบประหงม.......ค่ำเช้า
หวังไว้ว่าภิรมย์................สมจิต
แต่ก็มาหมองเศร้า...........พลาดพลั้งสุดเหงา
อาศัยใบต้นโศก................หลบเงา
กลัวถูกแดดแผดเผา..........เหี่ยวแห้ง
ความร้อนรุ่มคงบรรเทา......คิดว่า
ยืนทนงทนแล้ง..................อยู่ได้นานวัน
ฉันหลงลืมแล้วว่า...............ถ้าหาก
ต้นรักจักหยั่งราก...............ฝากใต้ ร่มเงา
หวังเติบใหญ่คงยาก...........ยืนอยู่
ก้าน
1402
9
0
หน้าส่วนตัว
