หลังแรกพบคบกันมันนานมาก มิเคยจากเจอกันทุกวันเสมอ เรื่องขุ่นข้องหมองใจไม่เคยเจอ เพราะฉันเธอทั้งคู่ช่วยดูแล ต่างคอยห่วงหวงหาทั้งอาทร เรื่องเดือดร้อนสิ่งไรไม่แยแส เป็นพลังกำลังใจให้เหลียวแล คือรักแท้ทุ่มใจไม่เสื่อมคลาย มาบัดนี้มีใครสนใจเธอ เยี่ยมเสมอเสมือนแฟนแค้นไม่หาย เธอกลับชิงทิ้งกันฉันเดียวดาย รักสลายล่มแล้วเธอแจวลา กำลังใจในกายมลายหมด แม้เพียงหยดเยื้อใยไม่ต้องหา เหลือแต่เศร้าเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวมา สมน้ำหน้าหนาวเหน็บนอนเจ็บทรวง 9 เมษายน 2547
488
2
0
หน้าส่วนตัว
