พิมญดา
มีคำถามมากมายที่อยากรู้
เธอเคยคิดจะสู้เพื่อรักไหม
เพียงแค่เริ่มเธอก็เหนื่อยแทบขาดใจ
ทิ้งฉันไว้ไห้เดียวดายไม่เหลียวมอง
ทิ้งความฝันสองเราคราวรักหวาน
ปล่อยซมซานทรมานจนหม่นหมอง
นอนร้องไห้ถึงวันวานน้ำตานอง
ทนประคองใจหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าว
มีคำถามที่อยากถามกลัวคำตอบ
เธอคงไม่คิดรักชอบใช่หรือเปล่า
คงคิดฉันแค่คนรักชั่วครั้งคราว
คนขี้เหงาเลยโศกเศร้าร้าวฤดี
กล่าวคำอ้างสารพัดก่อนจะจาก
จำใจพรากก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้
กล่าวได้แค่คำขอโทษทุกนาที
น้ำตาปรี่โถคนดีใยลืมเลือน
คนเรานั้นมี ศักดิ์ศรีที่คำพูด
เปรียบประดุจของมีค่าหาไหนเหมือน
คำสัญญาที่ให้ไว้คอยย้ำเตือน