ตะวัน
กาลครั้งหนึ่ง..
หัวใจซึ่งซึ้งกับหนึ่งฝัน
พร้อมวัยในวันอันดื้อรั้น
มันแหกเส้นกั้นสู่เวิ้งฟ้า
ด้วยเชื่อว่าฝันมันไร้ขอบ
จึงฝ่าผิดชอบสู่แสงกล้า
แสงตะวันอันสว่างที่พร่างตา
คือแสงศรัทธาทายท้าชีวิต
กาลครั้งนั้น..
ในโลกแห่งฝันมันแสนวิจิตร
ความฝันผันผลิอิทธิฤทธิ์
ไร้กรอบยึดติดไร้ทิศทาง
นกน้อยโผฉีกกางปีกบิน
เทจินต์วิญญาณผ่านฟ้ากว้าง
เวิ้งฟ้าไร้เส้นคือเส้นทาง
กล้ากร้าวก้าวย่างอย่างแกร่งกล้า
โรงละคอน แห่งฝันมันบรรเจิด
อุดมการณ์ ก่อเกิดแสงเจิดจ้า
เป็นเด็กดื้อ ซื่อสัตย์ในศรัทธา
ทายท้า ค่านิยมที่บ่มเพาะ
แต่กาลครั้งนี้..
ฉันเป็นเด็กดีที่ใจเสาะ
ตัวฉันวันเก่าคงฝันหัวเราะ
ยิ้มเยาะตัวฉั
1237
1
0
หน้าส่วนตัว
