ศรีสมภพ
เฒ่าทระนง !
ผู้ลิขิต..ชีวิตพอเพียง
ปู่เย็น.. เป็นอยู่ อย่างเรียบง่าย
ใจสบาย พายเรือ เลาะริมฝั่ง
เรือน้อย ลอยเวียน จวนเจียนพัง
แต่ปู่ยัง ยิ้มอย่าง..ทระนง !
ก่อนเคย ร่วมเรียง เคียงคู่
กับพธู อยู่เป็นสุข สมประสงค์
ร่วมบ้าน แต่ไร้บุตร สืบพงษ์
แล้วอนงค์ ก็พลัดพราก ตายจากไป
เศร้าระกำ ร่ำไห้ อยู่ไม่นาน
ก็ทิ้งบ้าน ตัดใจปลง ลงจากฝั่ง
นอนท้องเรือ หาปลา มาประทัง
ใจมุ่งหวัง ยังหาได้..ไม่ขอกิน !
คำสอนปู่..ให้ดูหอย ไม่ถอยท้อ
ไม่เคยง้อ มือเท้า ไม่เอาสิ้น
พอเพียง เลี้ยงชีวา หมั่นหากิน
คนบนดิน ซิสิ้นท่า น่าอาย
ต่อมา..องค์ราชินี