นายคำปาน
แม้วันนี้ มีแค่เพียง หยาดน้ำตา
แห่งความเหน็ด เหนื่อยเมื่อยล้า และผิดหวัง
ซึ่งถาโถม โจมตีเข้า เต็มกำลัง
ประดุจดัง พายุหนัก เข้าพัดเรา
แม้วันนี้ มีแค่เพียง เสียงร้องไห้
เสียงแห่งความ ปราชัย ในความเหงา
ซึ่งติดตรึง อยู่ใน ดวงใจเรา
เป็นเหมือนเงา ติดตามตัว ชั่วชีวา
แม้วันนี้ ไม่มีใคร อยู่ใกล้ข้าง
ซึ่งทุกอย่าง เหมือนอ้างว้าง ไปทั่วหน้า
เหมือนวิหก โบกโบยบิน บนนภา
โดดเดี่ยวมา จากฟากฟ้า ซึ่งแสนไกล
แม้วันนี้ กายีนั้น ล้มลงแล้ว
คงต้องแคล้ว คลาดจากวัน นั้นสดใส
คงไม่มี วันที่ดี อีกต่อไป
สำหรับให้ คนอย่างเรา นั้นก้าวเดิน
แต่วันนี้ จะสู้ต่อ ไม่ขอแพ้
ถึงมาตรแม้ ไม่มีคำ สรรเสร