พู่กันของหูกวาง
เวลา...สิ่งที่ได้นำพาทุกอย่างให้เราได้รู้จัก
นำทางสู่ความรักความห่วงหาที่เคยไฝ่ฝัน
เสกสรรความห่วงใย...ให้เราด้ผูกพัน
ต่างก็เป็นสิ่งที่สองเราต้องการ...แต่งเติมมันต่อไป
อาจมีสิ่งเปลี่ยนแปลงในความรักที่มีอยู่นั้น
เมื่อรู้ว่าต่างก็มีทางที่ต่างกัน...ซึ่งควบคุมมันไม่ไหว
ความรู้สึกที่ไม่ลงรอย...ยิ่งทำให้คอยแต่จะเลิกราไป
และไม่นึกถึงความหลังที่เคยมีเยื่อใย...และเคยรักกันมา
รอยแผลแห่งความเจ็บช้ำกลับยิ่งทวี
ภายใต้รอยร้าวของความใยดี...ที่ดูไม่มีค่า
ลวงหลอกทุกอย่าง...สรรสร้างแป็นภาพมายา
เพื่อหวังว่ารักที่เปลี่ยนไปจะกลับคืนมา...เป็นเหมือนเดิม
กว่าจะรู้ว่ารัก...ได้ห่างหายไป
ทุกสิ่งที่พยาย
1061
20
0
หน้าส่วนตัว
