ปริญญา อินทร์อุดม
หลังแนวไม้ตะวันตกอันรกเรื้อฟ้ายังเหลือเรื่อเรืองเหลืองแดงอ่อนบอกเวลาสายัณห์ตะวันรอนคือเวลาคืนคอนพักผ่อนกายแต่โลกสร้างบางจุดไม่หยุดหย่อนตะวันรอนบอกเวลาสีฟ้าหายทุกสิ่งบนปฐพีสีกลับกลายมืดระบาย ฟ้า นที เป็นสีเดียวเวลานี้สีแสงแต่งขอบฟ้าคือไฟจ้าโชติช่วงดวงแดงเขียวของเหล่าเรือ "ไดหมึก" คึกคักเชียวเป็นแสงเรียวไกลไกลในทะเลไดนาโมปั่นแรงแสงไฟช่วงหมึกหลงบ่วงลวงใจของไฟเล่ห์ว่ายน้ำตามแสงไฟไม่โยเยพากันเฮเพื่อเหนี่ยวไฟเขียวแดงเห็นสีแดงหมึกลิ่วขึ้นผิวน้ำอวนจ้วงจ้ำคว่ำครอบด้วยกรอบแกร่งหมึกตกใจยิ่งดิ้นยิ่งสิ้นแรงชีวิตพ่ายภัยแฝงที่แสงไฟเรายืนปลงอนิจจังหลังม่านสนที่ห้อยหล่นบนหัวชั่วอยู่ใต้ชีวิตต่อชีวิต...ผิดที่ใค
1410
12
3
หน้าส่วนตัว
