ม้าก้านกล้วย
เอี้ยงเอ๋ย เจ้าเอี้ยงไพร
จากพรากแม่มาไกลไร้เดียงสา
ไม่รู้เรื่องแดนดงพงพนา
ไม่เคยโผผ่านฟ้ามาโบยบิน
เขาให้เจ้าเอ่ย อ๋อ อ่อ อี้ เอียง
หัดด้วยเสียงปากคนเสียจนสิ้น
ให้เรียกหาเอี้ยงจ๋าจนชาชิน
เขาตัดลิ้นบิ่นบางอย่างทารุณ
เจ้าคงอยากหลบหนีจากที่ขัง
กระโดดดังใบ้บ้าดูว้าวุ่น
ทำบาปกรรมแต่ปางไหนช่างไร้บุญ
มาเกื้อหนุนเจ้าบ้าง ช่างไม่มี
เอี้ยงเอ๋ย เจ้ากำพร้า
วาสนาย้ายแยกช่างแปลกที่
ไม่เห็นใครไหนหนามาใยดี
ไม่มีฝูงเผ่ามาเข้าใจ
ยกหางวางหัวไปทั่วกรง
บ้างนิ่งงุนงงอย่างสงสัย
วิ่งว่อนจนวิงเวียนเพียรขอให้
เขาเห็นใจปันเพื่อเผื่อข้าวปลา
กรงมิดชิดไร้อิสระภาพ
เขาช่างใจบาปหยาบช้า
จับลูกพรากพ่อแม่มา
1032
1
0
หน้าส่วนตัว
