ผ่านเวลามาแล้วช่วงหนึ่ง กับการไม่มีเธอ ในบางเวลาก็มีบ้าง ที่อาจละเมอ คิดว่าเธออยู่ใกล้ใกล้ ทั้งที่ความจริง เธอห่างไกลแสนไกล รู้อยู่แก่ใจ จะโศกเศร้าไป เธอก็ยังไม่กลับมา บอกตัวเอง เข้าไว้ ให้อดทน จากวันนี้ยังมีหนทางข้างหน้า ที่ไม่อ้างว้าง เพราะฉันยังมีเพื่อนคอยเดินเคียงข้าง บนหนทาง มีกำลังใจ คอยประคองให้ฉันเดินไป แต่ทำไม ทำไม ใจมันวอกแวก สายตาคอยซอกแซกมองหาเธอตลอด กลัวเหลือเกิน กลัวตัว กลัวใจตัวเอง ไปไม่รอด แล้วฉันจะปลอดภัยมั้ย ในหนทางที่ไม่มีเธอ