โคลอน
โลกของเรายามนี้บอบช้ำแล้ว
แผลเป็นแนวยากเกินจะรักษา
แม้นพบพานกับหมอเทวดา
ก็ยากจักเยียวยาโดยลำพัง
น่าใจหายเมื่อเห็นโลกถูกเหวี่ยง
แกนเอนเอียงแผ่นดินที่เคยหวัง
มิอาจอยู่ยั่งยืนแลจีรัง
จะมีใครยอมฟังดังก่อนเคย
ใต้แผ่นฟ้ายังมีสิ่งงามงด
สวยเกินพจน์ของคนจักเอื้อนเอ่ย
โลกใบนี้เปราะบางเกินเปรียบเปรย
โอ้ใจเอยคิดแล้วน่าเสียดาย
ต่างคนต่างเกิดมาอยู่ร่วมโลก
เผชิญโศกเศร้าสุขทุกความหมาย
ก่อนจะลาจากกันด้วยความตาย
หวังเพียงหยดสุดท้ายหยาด"น้ำใจ"
ฉันและเธอ...เธอและฉันนับจากนี้
มาร่วมสร้างวันดีดีด้วยกันไหม
พกพาความรู้สึกเดินทางไกล
พร้อมรักษ์และห่วงใยโลกของเรา
หันกลับไปมองหลังร
2250
10
0
หน้าส่วนตัว
