จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สายลมแห่งอาคเนย์ช่างเหหัก
วกวนนักเกลียวกระแสแลสุดสาย
ล่อหลอกให้คนใจหินสิ้นเชิงชาย
ยิ่งบรรยายคล้ายระทมผสมสุนทรีย์
นั่งเดียวดายทอดอารมณ์ดมกลิ่นทุ่ง
ให้หอมคลุ้งกลิ่นน้ำนาพาสุขขี
เมฆลอยต่ำมาโอบไอไล้อินทรีย์
ใจเหลือที่จะเถลิงลมชมทุ่งทอง
โอ้พระพายใยปลิวพัดสะบัดล่อ
ลู่ลมคลอสะทือนนักจมปลักหมอง
มาเร่งเร้าให้หวามวาบกำซาบครอง
แล้วลอยล่องลมอาลัยไปลับตา
ทุ่งกุลาครานี้มีรอยช้ำ
พระพายทำให้หลงเพลินเกินไขว่หา
ลมกระซิบเบาเบาเร้าวิญญา
เราเจียนบ้า..โอ้พระพายใย..ทรมาน
.อิอิ...แบบว่า
(ภาพจาก http://fwmail.teenee.com/etc/img1/m232300.jpg)
3167
12
0
หน้าส่วนตัว
