เคยบ่อยๆ น้ำตาย้อยบ่านิยามความคิดถึง เพียงเพราะบทกวีที่รำพึง ความคำนึงร่วมผูกพันมั่นเป็น เรา เปล่าเปลี่ยว เหมือนโดดเดี่ยวบางครั้งช่างแสนเหงา ในอารมณ์เปราะว่างและบางเบา ใจก็เปล่าตัวก็เปลี่ยว เกลียวกวี ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นเป็นที่ไหน ไม่รู้ใจ ไม่แลกใจ ใครทุกที่ โลกนี้แสนยุ่งยาก..มาก..วิธี เกินพอดี..จนลำบาก..ยากที่ใจ มีความนัยซ่อนไว้ในบรรทัด ต้องคอยจัดให้ลงตัว มั่วไม่ได้ อรรถรสย่อมรู้อยู่ข้างใน จะบอกใครเขียนร้อยกรองส่องใจตัว
972
6
0
หน้าส่วนตัว
