เรไร
ฉันรักคุณมากยิ่งกว่าสิ่งไหน
มิยิ่งใหญ่กว่าฟ้าแผ่ไพศาล
รักของฉันข้ามฝันนิรันดร์กาล
แม้นล่วงผ่านเวลามาเท่าใด
หากแต่ว่าตัวตนคนอย่างฉัน
ไร้เส้นกั้นกรอบวางขวางเอาไว้
หากต้องอยู่ตรงกรอบขอบหัวใจ
ฉันขอไปดีกว่าแม้ว่าตรม
ฉันคงคิดถึงคุณทุกย่างก้าว
คงปวดร้าวเจ็บจำช้ำขื่นขม
รู้ทั้งรู้ชีวินสิ้นภิรมย์
ถึงยากข่มห้ามหักรักของเรา
ฉันจะเก็บภาพหวานอันดื่มด่ำ
ความทรงจำหนหลังเมื่อครั้งเก่า
ถึงวันนี้เหลือแต่เพียงแค่เงา
ขอเก็บเอาไว้กอดตลอดกาล
เพราะนั่นคือที่ใจได้ไออุ่น
ความละมุนดั่งฝันอันอ่อนหวาน
จากที่เธอมอบกันเมื่อวันวาน
แม้จะผ่านนานเนิ่นเกินร้อยปี
มิอยากเอ่ยคำว่าขอลาก่อน
มันร้าวรอน
1759
11
0
หน้าส่วนตัว
