สาบนรสิงห์
... ฉันคงเป็น ได้แค่ คนรู้จัก
ที่เธอไม่ อยากทัก แถมเมินเฉย
เหมือนกับมอง ไม่เห็น ตัวฉันเลย
เหมือนไม่เคย เห็นหน้า ค่าตากัน
... ฉันแค่อยาก ให้เธอ ได้รับรู้
ความอดสู ของคน แสนน่าขัน
ความเจ็บปวด แน่นอก ทุกคืนวัน
อยากให้เป็น แค่ฝัน อันร้ายเลว
... แต่ก็ยาก ปฏิเสธ ความจริงได้
ฉันเหมือนตาย เหมือนร่าง แหลกเละเหลว
เหมือนดวงใจ อยู่ใน กองไฟเปลว
เหมือนตกเหว ไร้ก้น หมดหนทาง
... คนรู้จัก คนนี้ อยากให้รู้
ว่าเธอมี ฉันอยู่ แม้เหินห่าง
ถึงอยากเดิน ร่วมไป ในหนทาง
แต่ความต่าง ยากสาน ให้กลับคืน
... ฉันแค่ขอ มองเธอ จากตรงนี้
จากตรงที่ ไม่มี ฉันไปฝืน
หัวใจเธอ ให้เจ็บ ให้เต็มกลืน
แ
1440
5
0
หน้าส่วนตัว
