ขอได้ไหม ใครสักคน ที่จะร่วมทน ทุกข์และสุขสันต์ ที่จะร่วมเดินทาง ฝ่าฟัน ที่จะร่วมความฝัน กันไป ใครที่เราไม่ต้องเอ่ย ไม่ต้องพูดไรเลย .. จะมีไหม แค่มองตา กันแล้วเข้าใจ สื่อสารกันได้ . ทางสายตา คงเป็นฝันที่มากเกิน ไม่บังเอิญ เป็นจริงอย่างว่า เป็นเพียงฝัน .. ที่ผ่านมา เป็นเพียงหมอกบังตา และจางไป ฉันท้อ เหงา และเหนื่อย ฉันเฉื่อย กับ ฝันที่วาดไว้ ความจริง ไม่เหมือนที่ตั้งใจ ฉันไม่มีใคร .. สักคน