มือเหี่ยวเหี่ยวผิวย่นย่นคนแก่แก่ สายตาแลแลหาลูกยาเอ๋ย คอยมานานนานนักหนาไม่มาเลย คอยชื่นเชยเชยชมลูกที่ผูกพัน แต่ยายคอยคอยเก้อชะเง้อหา สอดสายตาตาฝ้าฟางยังมีฝัน หวังเต็มเปี่ยมเปี่ยมล้นปรี่ทุกวี่วัน ลูกหลานนั้นนั่นลูกหลานกลับบ้านเรา มีลมพัดพัดเคล้าเฝ้าเป็นเพื่อน ดาวมาเยือนเยือนบ้านนาคราหงอยเหงา หิ่งห้อยปลอบปลอบใจไม่บรรเทา ยายยิ่งเศร้าเศร้าตรมระทมคอย ยายคอยเก้อเก้อมาหลายหน้าฝน ลูกหลายคนคนทิ้งให้ยายเหงาหงอย สงสารยายายจ๋าตาอย่าตาลอย ลมค่อยค่อยค่อยหมดลม...ห่มร่างยาย.... ๓๐ เมษายน ๒๕๕๐
1152
6
0
หน้าส่วนตัว
