กายดุจดั่งต้นโพธิ์พ้นโผล่เหย้า จิตดังเช่นกระจกเงาสว่างไสว หมั่นเช็ดถูให้กระจ่างทุกครั้งไป อย่าให้ฝุ่นละอองใดมาจับลง เสิ่นซิ่ว(ค.ศ.605-706) .....โพธิ์นั้นไม่มีต้น.... ไร้กระจก ไร้ตัวตน หามีไม่ จิตเดิมแท้นั้นว่างเปล่า...ไม่มีอะไร ฝุ่นละอองจากที่ใดมาเกาะมัน ฮุ่ยเหนิง(ค.ศ.594-657)
2348
2
0
หน้าส่วนตัว
