ฉันก็ยังเป็นฉันทุกวันนี้ ผ่านชีวีร้อนหนาวยาวนานเนิ่น เหนื่อยแสนเหนื่อยทุกข์ยากลำบากเกิน ยังมุ่งเดินสร้างสรรถักฝันทอ กำลังใจมีไหมให้กันบ้าง คนอ้างว้างหม่นหมองมาร้องขอ แค่ปรายตามองเมียงก็เพียงพอ นานแสนนานยังรอมิท้อใจ บนทางเดินแสนกว้างเมื่อย่างเท้า พบแต่เงาเหงางันของวันใหม่ ยังดุ่มเดินดายเดียวเปลี่ยวฤทัย ล้มลุกคลุกคลานไปในเส้นทาง อรุณรุ่งของชีวีจะมีไหม ฤๅหัวใจใกล้ดับกับรักหมาง เพียงสายหมอกหยอกไล้ไอบางบาง พื้นที่ว่างกลางใจก็ไหวเอน
2067
7
0
หน้าส่วนตัว
