นกขมิ้นเหลืองอ่อนไร้คอนเกาะ บินลัดเลาะขอบฟ้าพนาสัณฑ์ ระโหยเหินอ่อนล้ายามสายัณห์ หลบตะวันพักผ่อนนอนเดียวดาย พเนจรบินไปในป่ากว้าง หลงทิศทางมิมีจุดที่หมาย เหนื่อยก็พักพอหวังประทังกาย รังของใครถ้าโกรธ.ขอโทษที มีหัวใจเคว้งคว้างที่ว่างเปล่า ความเงียบเหงาเกลื่อนนองให้หมองศรี ได้บินอยู่ร่วมโลกก็โชคดี เป็นปักษีตัวน้อยด้อยนิยม ไม่โกรธแค้นเกลียดใครให้ใจเศร้า แค่ตัวเราไม่ต้องกลืนความขื่นขม หลับตาตื่นท่องไปได้ภิรมย์ ร่วมชื่นชมความสุขทุกชีวา ไม่เป็นนกในก