ผ่านมาพบเรือใบไม้ บรรทุกหัวใจบอบช้ำ แล่นเอื่อยเรื่อยล่องท่องลำ ไร้คำพูดจาพาที นิ่งมองสองข้างตลิ่ง หมดสิ่งสนใจไร้สี ความมืดหม่นท่วมฤดี ใบไม้เต็มปรี่น้ำตา แวะพักทางนี้ดีไหม หยิบใจมาช่วยรักษา โอมเพี้ยง! จงแกร่งกายา โอม! ใจจงกล้าฝ่าฟัน
903
1
0
หน้าส่วนตัว
