วิจิตรวาทะลักษณ์
เป็นบุบผา ในราตรี ที่เริงรื่น
ในค่ำคืน แห่งมายา มาแสร้งสรรค์
ที่แต่งแต้ม แกมสอดสี ทุกวี่วัน
เสริมสีสัน ให้สดใส ในค่ำคืน
หมู่ภมร ภุมริน บินคลอเคล้า
หวังจะเอา เจ้าดอกไม้ ไปเชยชื่น
ยอมพลีร่าง ให้ชายชม แม้ขมกลืน
เพื่อสังเวย ความห่ามหื่น ทุกคืนวัน
เอาความสาว เต้าแลกเงิน เกินกว่าร้อย
ให้คนคอย หยามเหยียด รังเกียจฉัน
ตีตราหน้า ว่าอีตัว ชั่วกัปกัลป์
ตราหน้าฉัน หญิงขายตัว มั่วโลกีย์
แต่ความจริง จากดอกไม้ ในคืนค่ำ
ใครล่วงล้ำ ความในใจ ฉันไหมนี่
ฉากชีวิต ที่แสดง แห่งราตรี
คือวิถี แห่งน้ำตา มาบรรเลง
ฉันไม่ได้ อยากจะเป็น เช่นนี้หรอก
ฉันอยากออก จากว
1351
5
0
หน้าส่วนตัว
