เคยเฝ้าถามตัวเองในกระจกเงา ว่าตัวเรามีค่าพอไหม....... ที่จะสามารถเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของใครๆ เข้าไปดูแลหัวใจเป็นคนที่มีความหมายของใครสักคน แต่แล้วก็ได้พบกับความจริง ว่าสิ่งที่ฉันทำไม่มีค่าจนรู้สึกสับสน คนอย่างฉันคงไม่สามารถดูแลใจใครสักคน เป็นคนไร้ค่าที่ยืนอยู่บนพื้นดิน อ้างว้าง...เดียวดาย ไม่มีใครมองมา..... น้ำใสๆไหลจากตาของคนที่ไม่มีความหมาย เป็นคนหนึ่งที่คงต้องอยู่คนเดียวจนวันตาย แต่อย่างน้อยชั่วชีวิตก็ยังอยากมีความหมายกับใครซักคน