แทนคุณแทนไท
...
อดีตแม้ มิอาจย้อน มิอาจคืน....
แต่ทุกข์ความ ข่มขื่น ยังเพรียกหา
ยังเร้าใกล้ ให้ดวง ใจทรมา
ท่ามกลางความ ปรารถนา ที่ป่นพัง
ท่ามกลางความ รู้สึก ที่เปล่าแปลก
บนทางแยก ทางใจ เหมือนไร้หวัง
เสี้ยวอดีต ที่ยัง หวีดหวิวดัง
เหมือนสายลม ที่พรมสั่ง รอยอาลัย
แม้อดีต มิอาจคืน มิอาจย้อน
แต่ยากถอด ยากถอน ความหมองไหม้
ที่เจ็บร้าว หนาวทั่ว ทั้งหัวใจ
อยู่กับความ เป็นไป ที่เคยมี
กาลก่อนนั้น ฉันเคย เขียนกลอนรัก
ร้อยถ้อยภักดิ์ ศัพท์สร้อย ทุกถ้อยศรี
เฝ้าเขียนฝาก ปรารถนา บรรดามี...
มากาลนี้ เหลือแต่เศร้า ที่เคล้าใจ
พระอังคราที่ ๒๕ พฤษภ์ ๔๗/๑๓.๓๖ น.
2865
33
0
หน้าส่วนตัว
