กวีปกรณ์
ฉันยืนอยู่ฝั่งตะวันออก
มองแมกไม้ผลิดอกและออกผล
ยามแสงทองทาบทาฟ้าเบื้องบน
แต่ละตัวแต่ละคนเริ่มต้นวัน
คลื่มลมท้องทะเลตะวันออก
หนักเบาเป็นระรอกให้หวาดหวั่น
ล่องเรือแล่นแรงลมเร่งโรมรัน
กว่าฟากฝั่งจะถึงฝันนั้นอีกไกล
จุดหมายคือฝั่งตะวันตก
เช่นวิหคโผบินสู่ถิ่นใหม่
จากเช้าชื่นมืดลงกลางพงไพร
ตะวันตกอยู่ไหนไยมืดลง
แดดตะวันออกสู่หมอกตะวันตก
จุดตะเกียงที่พกก่อนพลัดหลง
ส่องสว่างทางเถื่อนกลางเดือนดง
แล้วปลอบปลงลานจินต์จนสิ้นคืน
ฉันมาจากฝั่งตะวันออก
อาจบ้าใบ้ช้ำชอกเช่นใครอื่น
หากเมื่อถึงที่หมายยังหมายยืน
แต่กลับสิ้นแรงฝืนจะยืนยัน
จากแผ่นดินอุ่นแดดสาดแสงทอง
กลับความมืดครอบครองให
1055
0
0
หน้าส่วนตัว
