สายลมพรูกรูเกรียวเกี่ยวช่องาม ละลิ่วความอ่อนช้อยลอยลงพื้น กลีบบางเบาเคล้าลมดูกลมกลืน ความสดชื่นแผ่ซ่านกลางลานดิน ชมพูพันธุ์ทิพย์สรวงควงสู่หล้า พรมบุปผาทอดกายเป็นลายศิลป์ ขับความเขียวขจีสีแห่งติณ ธรณินทร์กลายสวรรค์วันเยี่ยมยล ใจละล่องต้องมนต์ในหนนั้น นึกถึงวันเคียงข้างอยู่กลางหน ชมพูพันธุ์ทิพย์ซ่านหวานกมล ผูกใจคนสองคนเป็นหนึ่งใจ สายลมกรูพรูก้านหวานหวามนัก ดวงใจภักดิ์คงคู่อยู่ชิดใกล้ แม้วันนี้อยู่ห่างกันแสนไกล รู้เถิดใจดวงหนึ่งคิดถึงเธอ