ฤดูหนาวมาเยือนทุกคราครั้ง ดุจใจสั่งน้ำตาไหลท้นดวงจิต เธอจากไปสามปีก่อนย้อนให้คิด ถึงมิ่งมิตรเก่าก่อนไม่ผ่อนคลาย เคยหยอกเอินเล่นหัวกันเช้าค่ำ ความทรงจำติดเตือนอยู่ไม่รู้หาย กาลเวลากลับมาพรากเธอจากกาย มิเว้นวายความคิดถึงแม้เสี้ยววัน หากฉันมีไม้วิเศษดั่งใจได้ จะเสกให้เธออยู่เป็นคู่ขวัญ ฝากความรักความคิดถึงหมื่นร้อยพัน แทนคำเดียวสั้นสั้นฉันรักเธอ