หน้าส่วนตัว
นอกหน้าต่าง ลมพัด โหมกระหน่ำ
ฝนตกหนัก ฟ้ามืดดำ น่าใจหาย
เอื้อมมือคว้า ผ้าห่ม มาแนบกาย
หวังจะตื่น จากฝันร้าย ไปสักที
หยาดน้ำตา ที่ชาชิน มันรินหลั่ง
ความทรงจำ ที่น่าชัง...มิอาจหนี
ความเงียบเหงา เหยียบย่ำอย่าง ไม่ปราณี
...อีกครั้งที่...ความอ่อนแอ...ครอบครองใจ
842
6
0
