เดียวดายดายเดียวเปลี่ยวล้า คืนคร่าแดดวันฝันหาย มืดนักจักร้องฟูมฟาย เสียงหายเพียงใต้เงาจันทร์ ยินไหมหัวใจดวงร้าว จันทร์เจ้าพราวฟ้าพาฝัน ไร้หมอก...เผยแสงอำพัน หวั่นหวั่นเมฆาพรากไกล ดั่งเป็นเช่นขวัญราตรี ส่องแสงโคมสีแปรใส ฟังบ้างเสียงกระซิบจากใจ ยินไหมหัวใจคนคืน มืดแล้วอย่าแคล้วนะจันทร์ ส่องฝันคนค่ำพันหมื่น แสงนวลกล่อมใจให้ชื่น ดึกดื่นเดียวดาย...มีจันทร์
882
2
0
หน้าส่วนตัว
