เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร
::: วัยวันอันอ่อนเยาว์ :::๑. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึงวัยวันซึ่งอ่อนเยาว์ของสาวหนุ่มแจ่มกระจ่างพร่างตาฟากฟ้าคลุมเราเกาะกุมมือแน่นแทนสายใย๒. ฝันยิ่งใหญ่ไปรักษ์พิทักษ์โลกลบล้างโศกโลกซมตรมหมองไหม้จรรโลงสร้างสิ่งสรรค์อันพิไลเปี่ยมด้วยไฟศรัทธามหาชน๓. แต่ความจริงโลกแท้ก็แปรเปลี่ยนยังวนเวียนผลประโยชน์โคตรสับสนระบบอุ้มอุปถัมภ์มักทำคนให้แพ้ตนแพ้ใจเมื่อปลายทาง๔. ปริญญาฟันฟาดจนขาดวิ่นอุดมการณ์หมดสิ้นอย่างเมินหมางเราแยกย้ายต่างถนนคนละทางสู่โลกร้างว่างเปล่าไม่เข้าใจ๕. ผ่านไปกี่ พ.ศ. ก็คิดถึงวัยวันซึ่งฟ้าพร่างกระจ่างใสเคยร่วมฝันฟันฝ่าปัญหาใดมุ่งสร้างสรรค์สิ่งใหม่ให้โลกงาม(ณ ค่ำนี้ ทะเลดาว วาววิบวามกระซิบถาม “
1662
0
1
หน้าส่วนตัว
