กาดาษ
กี่ครั้ง..ที่ต้องหลับไป พร้อมพร้อมกับน้ำตา
กี่ครั้ง..ที่ต้องปลอบตัวเองเวลาอ่อนล้า..ว่าให้เข้มแข็ง
กี่ครั้ง..ที่ดูเหมือนว่า หัวใจดวงนี้ค่อยค่อยอ่อนแรง
กี่ครั้ง..ที่ต้องเสแสร้ง แกล้งยิ้ม ต่อหน้าใครใคร
จะมีใคร เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง
ว่าคนของใจไปไกลห่าง ฉันต้องอ้างว้างเดียวดายแค่ไหน
ถึงแม้รอบข้าง จะมีผู้คนมากมายสักเท่าไร
แต่มันก็ไม่เคยทำให้ ความเหงาใจ ห่างหายไปได้เลย
เธอไม่ใช่คนรอ..ก็คงไม่รู้
ว่าคนคนหนึ่งที่เฝ้ารอเธออยู่..รู้สึกเหงาหดหู่ เมื่อเธอเงียบเฉย
แต่ละวันที่ผ่านไป ไม่ใช่ผ่านแล้ว..ผ่านเลย
เพราะฉันยังคิดถึงคนคุ้นเคย..ถึงแม้ว่าเธอจะชาเฉยสักเท่าใด
ยังคงรอเธออยู่ตรงนี้
ที่ที
641
1
0
หน้าส่วนตัว
