แก้วประเสริฐ
*** วันที่รอคอย ***
นั่งคนเดียวเปลี่ยวใจในไพรพฤกษ์
เสียงอึกกระทึกเวียนวนระคนเสียง
มวลสัตว์ป่าหมู่ภมรร่อนคลอเคียง
วิมานเยี่ยงสรวงสวรรค์ชั้นเทพยดา
พลันรำลึกสิ่งชวนล้วนเสพย์สันต์
ที่ผ่านวันสรรค์อดีตมากรีดหา
ประกอบกรรมชั่วดีล้วนนำมา
ทั้งสิเน่หาเปลี่ยนไปไม่โศภิน
ผ่านครั้นกาลวัยชราพารำลึก
มาชวนนึกความหลังสร้างถวิล
มีทั้งรักโลภโกรธหลงปลงกวิน
สู่จางสิ้นเหือดไปคล้ายผันแปร
ทั้งรูปลักษณ์จักงามพออัปลักษณ์
สิ่งงามนักหลีกไร้คล้ายฝากแผล
ล้วนหนีหายมลายจิตคิดอ่อนแอ
แสนท้อแท้ความจริงสิ่งอนิจจัง
มองต้นไม้ใกล้เคียงส่งกลิ่นหอม
หมู่ภมรย้อมโลมเรียงเ
หน้าส่วนตัว
1268
23
0
