หน้าส่วนตัว
ใจเอย
ไยจึงต้องสั่นหวิวไหว
ยามประสบพบหน้าคราใด
หัวใจดังจะขาด ณ บัดดล
ใจเอย
ไยต้องหวาดหวั่นสับสน
ยามสบตาดังหนึ่งต้องมนต์
ร้อนรนกระวนกระวายหนอใจ
ใจเอย
เจ้าจะเคยรู้สึกบ้างหรือไม่
คิดถึงห่วงหาเพียงใคร
ที่ไม่เคยสนใจไยดี
ใจเอย
ไยเจ้าเปลี่ยวร้างอยู่อย่างนี้
แม้ยอมถวายกายพลี
แต่ไม่มีทางได้ใจมา
ใจเอย
อย่าเลยอย่ารู้สึกห่วงหา
เจ้าคงได้แค่เพียงน้ำตา
เป็นยามารักษาแผลใจ
ใจเอย
1052
8
0
